O zaman Uhud dağına hitap etti Rasûlü Ekrem:
− Uslu dur, Uhud!.. ÜZERİNDE BİR RASÛL, BİR SIDDÎK, İKİ DE ŞEHÎD VAR!..
“Sıddîkiyet” makâmı, Risâlet’ten sonra gelen en yüksek derecedir...
Hz. Ebu Bekir es Sıddîk’ın, bütün “Sıddîkiyet” mertebesine ulaşmış olanların dahi en yücesi olması dolayısıyla, kendisine “Sıddîk-ı Ekber” de denmektedir...
Ayrıca burada bir de mucize vardı!..
Rasûlullâh AleyhisSelâm, Hz. Âli ile Hz. Ömer’in “ŞEHÎD” edileceğini açıklamaktaydı...
Gene hicretin dokuzuncu senesinde, “Hac”cın farz olmasından sonra, Rasûlü Ekrem, Hz. Ebu Bekir es Sıddîk’ı “Hac Emiri” tayin etti.
Sonra da, bizzat kendi eli ile alâmetlendirmiş olduğu yirmi deveyi Mekke’de kurban etmek üzere O’na teslim etti. Beş deveyi de kendisi tarafından kurban edilmek üzere buna ilave eden Hz. Ebu Bekir es Sıddîk, üç yüz kişi ile Mekke’ye hareket etti.
Hz. Sıddîk’ın hareketinden bir müddet sonra “Tevbe Sûresi”nin baş tarafları nâzil oldu.
Bu âyetler, müşriklere karşı yapılmış eski bir antlaşmanın feshi hakkındaydı.
Araplar arasında da şöyle bir âdet vardı:
Herhangi bir antlaşmanın, yapılmış veya bozulmuş olduğuna dair haberin, mutlaka o antlaşmayı yapan kabile reisi veya onun yakın bir akrabası tarafından verilmesi icap ederdi.
İşte bu nedenle, Rasûlü Ekrem, Hz. Sıddîk’ın arkasından Hz. Âli’yi yolladı; ve bu haberi kendisi namına tebliğ etmesini emretti.
Hz. Âli de, Rasûlü Ekrem’in Kasva isimli devesine binerek Hz. Sıddîk’a yetişmek üzere yola çıktı...
Birkaç gün sonra kafileye yetiştiği zaman, Hz. Sıddîk sordu:
− Rasûlullâh seni mi “Hac Emiri” tayin etti yâ Âli?
− Hayır, yâ Eba Bekr!.. “Tevbe” Sûresi’nin baş taraflarını okumak ve bazı antlaşmaların hükmünü feshetmek için gönderdi!..
Böylece Hacc’ın ilk farz olduğu sene, Hz. Sıddîk, Rasûlü Ekrem’e vekâlet etmiş oldu ki; bu dahi O’nun Hilâfetine işaret eden hususlardan birisiydi.