Yanmayınca AŞK od’una, kimse cânân mı bulur,

Varlığından geçmeyince, gizli pinhan mı bulur!

             Gece gündüz gözyaşıyla zaru giran olmayınca 

             Bahri aşka dalmayınca, dürrü mercan mı bulur!

“Len tenâlü birre hatta tünfikü” dedi Huda

Sevdiğinden geçmeyince kişi, Sultan mı bulur!

             Kaali kıylden geçmeyince, kimse hâle ermedi

             Yırtmadan BENLİK hicabın, kimse irfan mı bulur,

Bu tarikat potasından, sızuban kâl olmayan,

Ta’nı zulmette kalanlar Nûr’u Yezdan mı bulur?

             Bırakıp davayı Yunus, âşıka mânâ gerek

             Başını top etmeyenler yolda, meydan mı bulur?

                                                                        YUNUS EMRE

 

Seversem ben seni candan içeri 

Yolum geçmez bu erkandan içeri

             Nereye bakarsam dopdolusun

             Seni kanda koyam benden içeri

O bir dilber durur yoktur nişanı

Nişan olur mu nişandan içeri

             Beni bende demen, bende değilem

             Bir BEN vardır bende benden içeri!

Tecelliden nasip erdi kimine

Kiminin kamusudur bundan içeri

             Kime didar gününden şule değse 

             Anın şulesi var günden içeri!

Şeriat tarikat yoldur varana

Hakikat meyvesi, andan içeri

             Süleyman kuş dilin bilir derler

             Süleyman var Süleyman’dan içeri

Unuttum din diyanet kaldı benden

Bu ne mezhep durur, dinden içeri

             Dinin terk edenin küfürdür işi,

             Bu ne küfürdür, imandan içeri

Miskin Yunus gözü tuş oldu sana 

Kapında bir kuldur, Sultandan içeri

                                                                        YUNUS EMRE

 

Şeriatın gemidir, Hakikat deryasıdır

Hakikatin kâfiri, şeriatın evliyasıdır

                                                                        YUNUS EMRE

 

Be hey kardeş Hakk’ı bulam mı dersin,

Hakk’a yarar amel işlemeyince

Tarikat sırrına erem mi dersin,

Kâmil mürşid sana söylemeyince.

             Özenirsen kardaş, tevhide özen

             Tevhiddir nefsinin kâl’asın bozan

             Hiç kendi kendine kaynar mı kazan

             Çevre yanın ateş eylemeyince

Değme kişi gönül evin düzemez

Hakk’ın takdirini kimse bozamaz.

Tarikat ummandır dalıp yüzemez

Aşkın deryasını boylamayınca

             Aşkım galip geldi yüreğim harlar

             Aşık olan ar-ı namusu neyler

             Be hey Yunus sana söyleme derler

             Ya ben öleyim mi söylemeyince.

                                                                        YUNUS EMRE

 

Bir kez gönül yıktın ise

Bu kıldığın namaz değil.

Yetmiş iki millet dahi

Elin yüzün yumaz değil.

             Yol oldur ki doğru vara

             Göz oldur ki Hakk’ı göre

             Er oldur alçakta dura 

             Yüceden bakan göz değil.

                                                                        YUNUS EMRE

 

Bana namaz kılmaz diyen, ben kılarım namazımı

Kılar isem kılmaz isem Allâh bilir niyazımı

Hakk’tan artık kimse bilmez, kâfir müslim kimdir

Ben kılarım namazımı, Hak geçirirse nazımı

                                                                        YUNUS EMRE

 

Dervişlik olaydı tac ile hırka

Biz dahi alırdık otuza kırka

                                                                        YUNUS EMRE

 

Ete-kemiğe büründüm

Yunus diye göründüm

                                                                        YUNUS EMRE

77 / 84

Bunlar da İlginizi Çekebilir

Bu Kitabı İndirebilirsiniz!