"Euzü Billahi mineş şeytanir racim"

BismillahirRahmanirRahıym

1. Vennazi’ati ğarka;

   Şiddetli güç (kuvvesi; Mars);

2. Vennaşitati neşta;

   Yumuşakça götüren (kuvve; Güneş),

3. Vessabihati sebha;

   (Yörüngelerinde) yüzüp yüzüp giden (kuvveler; Satürn - Jüpiter),

4. Fessabikati sebka;

   Yarışıp öne geçen (kuvveler; Merkür - Venüs),

5. Felmüdebbirati emra;

   Hükmü tedbir edenlere (açığa çıkaran kuvveler; AY), (Bu âyetlerin ‘yıldızlara işaret ettiği yorumu’ Hasan Basri ve İmam Razi’ye ait olup, paylaştığım anlayıştır. A.H.)

6. Yevme tercüfurRacifetü;

   O süreçte Racife (vefat sarsıntısı; zelzele) sarsar.

7. Tetbe’uherRadifeh;

   Onu Radife (bâ’s; yeni ruh bedenle yaşama başlayış) izler.

8. Kulûbün yevmeizin vacifetun;

   O süreçte (bazı) bilinçler şok olur!

9. Ebsaruha haşi’ah;

   Onların görüşleri şaşkın, eziktir!

10. Yekulune einna lemerdûdûne fiylhafireti;

    Hâlâ diyorlar: “Gerçekten biz ilk hâlimize (toprak olduktan sonra hayata) geri döndürülür müyüz; bâ’s var mı?”

11. Eizâ künna ‘ızamen nehıreh;

    “Çürüyüp dağılmış kemikler olduğumuzda mı?”

12. Kalu tilke izen kerretun hasiretun;

    “İşte bu, o takdirde (yaşamın devam etmesi) hüsranlı bir geri dönüştür” dediler.

13. Feinnema hiye zecretun vahıdetun;

    Oysa o tek bir komuttur!

14. Feizâ hüm Bissahireh;

    Bir de bakarsın ki onlar geniş alandadırlar!

15. Hel etake hadiysü Mûsa;

    Musa’nın olayı sana ulaştı mı?

16. İz nadahu Rabbuhu BilVadilMukaddesi Tuva;

    Hani Onun Rabbi Ona, (Bi-)mukaddes vadi Tuva’da hitap etti:

17. İzheb ila fir’avne innehu tağâ;

    “Git Firavun’a! Muhakkak ki o azgınlaştı!”

18. Fekul hel leke ila en tezekkâ;

    “De ki: Arınıp saflaşmaya ne dersin?”

19. Ve ehdiyeke ila Rabbike fetahşâ;

    “Seni Rabbine erdirmeme? (Azameti karşısında) haşyet duyarsın!”

20. Feerahul’ayetelkübra;

    Derken ona büyük mucizeyi gösterdi!

21. Fekezzebe ve ‘asâ;

    (Firavun) yalanladı ve isyan etti.

22. Sümme edbere yes’â;

    Sonra koşarak ardına döndü.

23. Fehaşere fenâda;

    Akabinde topladı, seslendi:

24. Fekale ene Rabbukümül’a’lâ;

    “Ben, sizin en âlâ Rabbinizim!” dedi. (Kadim Hakikat bilgisini elde eden Firavun, bunu şuurun sınırsız kuşatıcılığıyla tüm varlıkta müşahedesi yerine; bilincine yükleyerek bedenselliğine vermiş; bilinç varlığına tanrısallık vermiş ve bedenselliğinde dilediğini yapma noktasına yani nefs-i emmâre yaşamına düşmüştü. Bu yüzdendir ki Musa a.s. ona hakikat bilgisini aktarmak yerine, yani Allâh’a iman yerine, Rabb-ül âlemîn’e iman noktasına çekerek uyarı yapmıştı. Yani tüm varlıkta tedbir eden Esmâ mertebesine dikkatini çekerek hayalindeki vahdeti, bilinç - beden boyutunda yaşayarak birimselliğiyle sınırlamak yerine; şuur boyutunda tüm varlığa yaygın Esmâ mânâları çıkışına iman etmesini teklif etmişti. A.H.)

25. Feehazehullahu nekâlel ‘ahıreti vel ûla;

    Bunun üzerine Allâh, onu sonsuz yaşam boyutunun ve öndekinin (dünyanın) ibret verici azabı ile yakaladı.

26. İnne fiy zâlike le’ıbreten limen yahşâ;

    Muhakkak ki bunda haşyete ermiş kimseler için elbette bir ibret vardır!

27. Eentüm eşeddü halkan emisSema’* benâha;

    Sizin yaratılışınız mı zorlu yoksa Semâ mı? (Ki Allâh) onu bina etti!

28. Rafe’a semkeha fesevvaha;

    Onun sınırlarını yükseltti de onu tesviye etti (işlevini yerine getireceği özelliklere göre oluşturdu)!

29. Ve ağtaşe leyleha ve ahrece duhaha;

    Onun gecesini kararttı, onun gündüzünü aydınlattı.

30. Vel’Arda ba’de zâlike dehaha;

    İşte bundan sonra arzı yayıp döşedi.

31. Ahrece minha mâeha ve mer’aha;

    Ondan onun suyunu ve mer’asını çıkardı(ğı hâlde).

32. Velcibale ersaha;

    Dağlara gelince, onları demir atmış gibi dikip sâbitledi.

33. Meta’an leküm ve lien’amiküm;

    Sizin ve en’amınızın (hayvanlar) yararlanması için.

34. Feizâ câetittammetülkübra;

    Et Tammet’ül Kübra (karşı konulmaz olay - ölüm tadılıp yeni yaşam) başladığında.

35. Yevme yetezekkerul’İnsanu ma se’a;

    O süreçte insan çalışmalarının getirisinin ne olacağını hatırlar!

36. Ve burrizetilcahıymu limen yera;

    Görüşü açılan (göz sınırlaması olmadan gören) için cehennem bâriz (apaçık) karşısındadır!

37. Feemma men tağâ;

    Azıp kural tanımayana,

38. Ve aserelhayateddünya;

    Dünya zevkleri için yaşamayı seçene gelince;

39. Feinnelcahıyme hiyel me’va;

    Muhakkak ki yakıcı ortam mekânı olur!

40. Ve emma men hafe mekame Rabbihi ve nehennefse ‘anilheva;

    Rabbinin makâmından korkan ve nefsini boş geçici sonsuzlukta hiçbir getirisi olmayan davranışlardan koruyana gelince;

41. Feinnelcennete hiyel me’va;

    Muhakkak ki cennet, barınağın ta kendisidir.

42. Yes’elûneke ‘anissa’ati eyyane mursaha;

    Sana O Saat’ten soruyorlar: Onun gelip çatması ne zaman, diye.

43. Fiyme ente min zikraha;

    (Oysa) onun bilgisi sende ne arar!

44. İla Rabbike müntehaha;

    Onun sonu rabbinedir.

45. İnnema ente munziru men yahşâha;

    Sen ancak O’ndan haşyet duyan kimsenin uyarıcısısın!

46. Keennehüm yevme yeravneha lem yelbesû illâ ‘aşiyyeten ev duhaha;

    Onu gördükleri süreçte, sanki onlar (dünyada) hiç kalmamışlardır! Ancak bir Aşiyye (Güneş’in ufukta batma süresi) yahut onun battıktan sonraki kalan aydınlık süresi kadar dünyada yaşamış olduklarını sanırlar.