100 - 'Adiyat Sûresi
"Euzü Billahi mineş şeytanir racim"
BismillahirRahmanirRahıym
-
Vel ‘adiyati dabhâ;
Andolsun o nefesleri zorlanarak (dünyalık biriktirmek için) koşan (azgın atlara benzer insanlara),
-
Fel mûriyati kadhâ;
(Koşuşurken hırsından, öfkesinden) çakıp ateş çıkaranlara,
-
Fel muğıyrati subha;
Sabahın seherinde akına kalkıp,
-
Feeserne Bihi nak’â;
O hırsla ortalığı toza bulayanlara,
-
Fevesatne Bihi cem’a;
Böylece o hâl ile halkın içine dalanlara (çok yazık)!
-
İnnel’İnsane liRabbihi le kenûd;
Gerçektir ki insan Rabbine karşı elbette çok nankördür!
-
Ve innehû alâ zâlike le şehiyd;
Kesinlikle kendisi de buna şahittir!
-
Ve innehû lihubbil hayri le şediyd;
Kesinlikle onda zenginlik sevgisi çok şiddetlidir!
-
Efelâ ya’lemu izâ bu’sire ma fiyl kubûr;
Bilmez mi (insan), kabirlerin (bedenlerin) içindekiler deşilip dışarı çıkartıldığında,
-
Ve hussile ma fiys sudûr;
Sadırların içindekiler açığa çıkartıldığında,
-
İnne Rabbehüm Bihim yevmeizin le Habiyr;
İşte o süreçte Rableri, Esmâ boyutu itibarıyla, onlar olarak elbette Habiyr’dir.