“B”İSMİLLÂHİR RAHMÂNİR RAHIYM

1-) Taa, Siiiiyn, Miiiiym;

Ta, Siin, Miim.

2-) Tilke ayatül Kitabil mubiyn;

Bunlar apaçık ortada olan BİLGİnin (Sünnetullâh’ın) işaretleridir.

3-) Lealleke bahı’un nefseke ella yekûnu mu’miniyn;

İman etmiyorlar diye neredeyse kendini helâk edeceksin?

4-) İn neşe’ nünezzil aleyhim mines Semai ayeten fezallet a’nakuhüm leha hadı’ıyn;

Eğer dilesek semâdan üzerlerine bir mucize inzâl ederiz de, zorunlu olarak boyunları bükülüp, hükmü kabul ederler!

5-) Ve ma ye’tiyhim min zikrin miner Rahmâni muhdesin illâ kânu anhu mu’ridıyn;

Ne zaman kendilerine Rahmân’dan yeni bir hatırlatma gelse, hep ondan yüz çevirirler.

6-) Fekad kezzebu feseye’tiyhim enbau ma kânu Bihi yestehziun;

Gerçekten yalanladılar! Alay edegeldikleri şeyin haberleri, kendilerine yakında gelecektir.

7-) Evelem yerav ilel Ardı kem enbetna fiyha min külli zevcin keriym;

Görmediler mi arzı ki, orada her cömert çiftten (genetik çifte sarmalından) nice (şeyler) yetiştirip büyüttük?

8-) İnne fiy zâlike leayeten, ve ma kâne ekseruhüm mu’miniyn;

Muhakkak ki bunda bir işaret vardır... Onların ekseriyeti (Hakk’a, hakikatlerine) iman etmemişlerdir.

9-) Ve inne Rabbeke le HUvel Aziyzur Rahıym;

Muhakkak ki senin Rabbin “HÛ”; El Aziyz’dir, Er Rahıym’dir.

10-) Veiz nada Rabbüke Musa eni’til kavmez zâlimiyn;

Hani Rabbin Musa’ya: “Zâlimler topluluğuna git!” diye nida etmişti.

11-) Kavme fir’avn* ela yettekun;

“Firavun’un halkına... Korkup korunmayacaklar mı?”

12-) Kale Rabbi inniy ehafü en yükezzibun;

(Musa) dedi ki: “Rabbim, beni yalanlamalarından korkuyorum!”

13-) Ve yedıyku sadriy ve lâ yentaliku lisaniy feersil ila Harun;

“İçim daralıyor, dilim çözülmüyor, bunun için Harun’a (görev) irsâl et!”

14-) Ve lehüm aleyye zenbün feehafü en yaktülun;

“Beni öldürmelerinden korkuyorum; çünkü onların haklı oldukları bir suçum var!”

15-) Kale kella* fezheba Bi âyâtiNA inna meaküm müstemi’un;

Buyurdu ki: “Hayır, asla!”... “İkiniz mucizelerimiz - delillerimiz olarak gidiniz... Doğrusu biz sizinle BİRlikteyiz, işiticileriz.”

16-) Fe’tiya fir’avne fekula inna Rasûlü Rabbil alemiyn;

“İkiniz Firavun’a gelin ve deyin ki: Muhakkak ki biz Rabb-ül âlemîn’in (Esmâ özellikleriyle âlemdekileri yaratanın) Rasûlüyüz...”

17-) En ersil meana beniy israiyl;

“İsrailoğullarını bizimle birlikte gönder.”

18-) Kale elem nürabbike fiyna veliyden ve lebiste fiyna min ‘umürike siniyn;

(Firavun) dedi ki: “Yanımızda ufak çocukken, seni terbiye edip yetiştirmedik mi? Hayatının nice yıllarını bizimle geçirmemiş miydin?”

19-) Ve fealte fa’letekelletiy fealte ve ente minel kafiriyn;

“Bir de o fiili işledin! (Firavun’un halkından birini öldürmek)... Sen nankörlerdensin!”

20-) Kale fealtüha izen ve ene minad dâlliyn;

(Musa) dedi ki: “O filli işlediğimde ben ne yaptığımın farkında değildim.”

21-) Feferartü minküm lemma hıftüküm fevehebe liy Rabbiy hükmen ve cealeniy minel

murseliyn;

“Bu yüzden de sizden korkumdan firar ettim... Rabbim de bana bir hüküm hibe etti ve beni Rasûllerden kıldı.”

22-) Ve tilke nı’metün temünnüha aleyye en abbedte beniy israiyl;

“Nimetim diye başıma kaktığın şey, İsrailoğullarını köleleştirmen yüzünden oluşan bir olaydır!”

23-) Kale fir’avnü ve ma Rabbül alemiyn;

Firavun dedi ki: “Peki, Rabb-ül âlemîn nedir?”

24-) Kale Rabbüs Semavati vel Ardı ve ma beynehüma* in küntüm mukıniyn;

(Musa) dedi ki: “Semâların, arzın ve ikisi arasında olan şeylerin Rabbi (Esmâ’sından meydana getireni), eğer yakîn ehliyseniz (bilirsiniz)!”

25-) Kale limen havlehu ela testemi’un;

(Firavun) etrafında olanlara: “İşitiyor musunuz?” dedi.

26-) Kale Rabbüküm ve Rabbü abaikümül evveliyn;

(Musa) dedi ki: “Sizin de Rabbiniz, önceki atalarınızın da Rabbi.”

27-) Kale inne Rasûlekümülleziy ursile ileyküm le mecnun;

(Firavun) dedi ki: “Size irsâl olunan bu Rasûlünüz kesinlikle cinnî etki altındadır.” (Rasûllerin birçoğu hakikati dillendirdiğinde, cin etkisi altında olma ithamına maruz kalmıştır. A.H.)

28-) Kale Rabbül meşrikı velmağribi ve ma beynehüma* in küntüm ta’kılun;

(Musa) dedi ki: “Doğu, batı ve ikisi arasındaki her şeyin Rabbi... Eğer aklınızı kullanıyorsanız!”

29-) Kale leinittehazte ilâhen ğayriy le ec’alenneke minel mescuniyn;

(Firavun) dedi ki: “Andolsun ki, eğer benim gayrımı tanrı edinirsen, seni zindana attırırım!”

30-) Kale evelev ci’tüke Bi şey’in mubiyn;

(Musa) dedi ki: “Apaçık bir şey ile (apaçık bir delil olarak) sana gelmişsem de mi?”

31-) Kale fe’ti Bihi in künte mines sadikıyn;

(Firavun) dedi ki: “Hadi göster bakalım, eğer doğru söyleyenlerden isen?”

32-) Feelka ‘asâhü feizâ hiye sü’banun mubiyn;

(Musa da) asasını bıraktı; birden o kesinlikle yılan olarak göründü!

33-) Ve nezea yedehu feizâ hiye beydâu linnazıriyn;

(Musa) elini çekip çıkardı (gömleğinden), bakanlar bembeyaz gördü!

34-) Kale lilmelei havlehu inne hazâ lesahırun aliym;

(Firavun) çevresindeki ileri gelenlerine dedi ki: “Muhakkak ki bu çok bilen bir sihirbaz...”

35-) Yüriydü en yuhriceküm min ardıküm Bi sihrih* femazâ te’mürun;

“Sihri ile sizi mekânınızdan çıkarmayı diliyor... Nedir öneriniz?”

36-) Kalu ercih ve ehahü veb’as fiyl medaini haşiriyn;

Dediler ki: “Onu ve kardeşini alıkoy... Şehirlere de haberciler yolla...”

37-) Ye’tuke Bi külli sahharin aliym;

“Bütün bilgiç sihirbazları sana getirsinler!”

38-) Fecümias seharetü li miykati yevmin ma’lum;

Nihayet sihirbazlar belirlenen zamanda, bilinen bir yerde toplandılar.

39-) Ve kıyle linNasi hel entüm müctemiun;

İnsanlara: “Hepiniz toplandınız mı?” denildi.

40-) Leallena nettebi’us seharete in kânu hümül ğalibiyn;

“Eğer galip gelirlerse, muhtemelen biz sihirbazlara tâbi oluruz” (dedi halk).

41-) Felemma caesseharetü kalu li fir’avne einne lena leecren in künna nahnül ğalibiyn;

Sihirbazlar geldiklerinde, Firavun’a dediler ki: “Peki biz galip gelirsek, bir kazancımız olacak mı?”

42-) Kale ne’am ve inneküm izen leminel mükarrebiyn;

(Firavun): “Evet” dedi... “Siz o takdirde benim en yakınlarım olacaksınız.”

43-) Kale lehüm Musa elku ma entüm mülkun;

Musa onlara dedi ki: “Atın (ortaya) bakalım elinizdekileri!”

44-) Feelkav hıbalehüm ve ‘ısıyyehüm ve kalu Bi ‘ızzeti fir’avne inna le nahnül ğalibun;

Onlar da iplerini ve asalarını attılar ve: “Firavun’un izzetine yemin olsun, galip geleceğiz” dediler.

45-) Feelka Musa ‘asâhü feizâ hiye telkafü ma ye’fikûn;

Musa da asasını attı; bir de ne görsünler, o (asa), onların var gösterdiklerini kapıp yutuyor!

46-) Feulkıyes seharetü sacidiyn;

Bunu gören sihirbazlar, yere kapandılar Musa önünde!

47-) Kalu amenna Bi Rabbil alemiyn;

Dediler ki: “Âlemlerin Rabbine iman ediyoruz...”

48-) Rabbi Musa ve Harun;

“Musa’nın ve Harun’un Rabbine!”

49-) Kale amentüm lehu kable en azene leküm* innehu le kebiyrukümülleziy allemekümüs sihr* felesevfe ta’lemun* le ukattı’anne eydiyeküm ve ercüleküm min hılafin ve leusallibenneküm ecme’ıyn;

(Firavun) dedi ki: “Ben size izin vermeden mi Ona iman ettiniz? Kesinlikle O, size sihri öğreten büyüğünüzdür... Yakında bileceksiniz... Ellerinizi ve ayaklarınızı çaprazlama kestirip, kesinlikle hepinizi toptan astıracağım.”

50-) Kalu lâ dayr* inna ila Rabbina münkalibun;

(İman eden sihirbazlar da) dediler ki: “Zararı olmaz! Kesinlikle biz Rabbimize (hakikatimize) dönücüleriz.”

51-) İnna natme’u en yağfire lena Rabbüna hatayana en künna evvelel mu’miniyn;

“Biz ilk iman edenler olarak, Rabbimizin hatalarımızı mağfiret edeceğini umuyoruz.”

52-) Ve evhayna ila Musa en esri Bi ıbadiy inneküm müttebe’un;

Musa’ya: “Kullarımı gece oradan götür... Siz takip edileceksiniz” diye vahyettik.

53-) Feersele fir’avnü fiyl medaini haşiriyn;

Firavun, şehirlere haberciler saldı...

54-) İnne haülai le şirzimetün kaliylun;

“Bunlar (İsrailoğulları) önemsiz bir azınlıktır!”

55-) Ve innehüm leNA leğaizun;

“Ne var ki bizi öfkelendiriyorlar!”

56-) Ve inna lecemiy’un hazirun;

“Doğrusu biz (her şeye) hazırlıklı bir topluluğuz” (dedi Firavun).

57-) Feahrecnahüm min cennatin ve uyun;

Bu yüzden onları bağ-bahçelerden ve pınarlardan çıkardık.

58-) Ve künuzin ve mekamin keriym;

Hazinelerden, zenginliklerden!

59-) Kezâlik* ve evresnaha beniy israiyl;

İşte böyle... (Sonunda) onlara (Firavun hanedanına) İsrailoğullarını vâris kıldık.

60-) Feetbe’uhüm müşrikıyn;

(Firavun ve ordusu) güneş doğarken onları izlediler.

61-) Felemma terael cem’ani kale ashabu Musa inna lemüdrekûn;

İki topluluk birbirini görünce, Musa’nın çevresindekiler: “Bize yetiştiler” dediler.

62-) Kale kella* inne me’ıye Rabbiy seyehdiyn;

(Musa) dedi ki: “Hayır! Rabbim benimledir; (kurtuluşun) yolunu gösterecektir!”

63-) Feevhayna ila Musa enıdrib Bi asakel bahr* fenfeleka fekâne küllü firkın ket tavdil azıym;

Musa’ya: “Asan ile denize vur” diye vahyettik... (Vurunca) patladı, ikiye yarıldı... Sonra her bir yan büyük bir dağ gibi oldu.

64-) Ve ezlefna semmel âhariyn;

Diğerlerini de (takip edenleri) oraya yaklaştırdık.

65-) Ve enceyna Musa ve men meahu ecme’ıyn;

Musa’yı ve Onunla beraber olanların hepsini kurtardık.

66-) Sümme ağraknel âhariyn;

Sonra, ötekilerini suda boğduk.

67-) İnne fiy zâlike leayeten ve ma kâne ekseruhüm mu’miniyn;

Muhakkak ki bu olayda bir mucize - ders var! Onların çoğunluğu ise buna iman etmiş değillerdir.

68-) Ve inne Rabbeke le HUvel ‘Aziyzur Rahıym;

Muhakkak ki senin Rabbin “HÛ”dur; El Aziyz’dir, Er Rahıym’dir.

69-) Vetlü aleyhim nebee İbrahiym;

İbrahim’in haberini de anlat onlara.

70-) İz kale liebiyhi ve kavmihi ma ta’budun;

Hani (İbrahim) babasına ve toplumuna: “Neye kulluk ediyorsunuz?” demişti.

71-) Kalu na’budu asnamen fenezallü leha akifiyn;

Dediler ki: “Putlara kulluk ederiz, hep onlarla meşgûlüz.”

72-) Kale hel yesme’uneküm iz ted’un;

(İbrahim) dedi ki: “Dua ettiğinizde sizi işitirler mi?”

73-) Ev yenfeuneküm ev yedurrun;

“Yahut size fayda sağlıyor ya da zarar veriyorlar mı?”

74-) Kalu bel vecedna abaena kezâlike yef’alun;

Dediler ki: “Hayır! Fakat atalarımızı bunu uygular bulduk (biz de taklit ediyoruz onları)!”

75-) Kale eferaeytüm ma küntüm ta’budun;

(İbrahim) dedi ki: “Bir düşünün! Neye kulluk ediyorsunuz...”

76-) Entüm ve abaükümül akdemun;

“Siz ve geçmişteki atalarınız!”

77-) Feinnehüm adüvvün liy illâ Rabbel alemiyn;

“Kesinlikle onlar benim düşmanımdır... Sadece Rabb-ül âlemîn...”

78-) Elleziy halekaniy feHUve yehdiyn;

“Ki O, beni yarattı... O bana hidâyet eder.”

79-) Velleziy HUve yut’ımüniy ve yeskıyn;

“Ki O, beni yedirip doyurur ve içirir.”

80-) Ve izâ merıdtu feHUve yeşfiyn;

“Hastalandığımda, O’dur bana şifa veren.”

81-) Velleziy yümiytüniy sümme yuhyiyn;

“Ki O, beni öldüren, sonra dirilten.”

82-) Velleziy at’meu en yağfire liy hatıy’etiy yevmeddiyn;

“Ki O, Din hükümleri sürecinde hatalarımı mağfiret edeceğini umduğum.”

83-) Rabbi heb liy hükmen ve elhıkniy Bis salihıyn;

“Rabbim, bana bir hüküm hibe et ve beni sâlihlere dâhil et!”

84-) Vec’al liy lisane sıdkın fiyl ahıriyn;

“Arkamdan geleceklere de hakikati iletmemi sağla!”

85-) Vec’alniy min veraseti cennetin na’ıym;

“Beni nimetler cennetinin vârislerinden kıl!”

86-) Vağfir liebiy innehu kâne mineddâlliyn;

“Babamı mağfiret et! Muhakkak ki o, doğru inançtan sapanlardandı!”

87-) Ve lâ tuhziniy yevme yüb’asûn;

“Bâ’s sürecinde beni rezil - rüsva etme!”

88-) Yevme lâ yenfe’u malun ve lâ benun;

“O süreçte zenginlik de fayda vermez, oğullar da (fayda vermez).”

89-) İlla men etAllâhe Bi kalbin seliym;

“Sadece, Allâh’a kalb-i selîm (şuurunda hakikat açığa çıkmış olan) ile gelmiş kimse müstesna!”

90-) Ve üzlifetil cennetü lil müttekıyn;

Korunmuşlara cennet (yaşantısı) yaklaştırılmıştır.

91-) Ve bürrizetil cahıymü li ğaviyn;

Hakikatten sapanlar içinse; cehennem önlerine getirilmiştir!

92-) Ve kıyle lehüm eyne ma küntüm ta’budun;

Onlara: “Nerede tapındığınız şeyler?” denildi.

93-) Min dunillâh* hel yensuruneküm ev yentasırun;

“Allâh dûnunda tapındıklarınız... Size yardım ediyorlar mı? Yahut kendilerine bir yardımları dokunur mu?”

94-) Fekübkibu fiyha hüm vel ğavun;

Onlar (taptıklarınız) ve hakikatinden sapıp putlara tapanlar, onun içinde (cehennemde) tepetaklak yüzüstü yere çarpılmıştır!

95-) Ve cünudü ibliyse ecme’un;

İblis’in orduları da toptan (oraya atılmıştır).

96-) Kalu ve hüm fiyha yahtesımun;

Onlar orada tartışarak dediler ki:

97-) TAllâhi in künna lefiy dalalin mubiy;

“TAllâhi, kesinlikle apaçık bir sapkınlık içinde imişiz!”

98-) İz nüsevviyküm Bi Rabbil alemiyn;

“Hani sizi Rabb-ül âlemîn ile eşit kılmıştık.”

99-) Ve ma edallena illel mücrimun;

“Bizi ancak o suçlular (hakikati inkâr edenler) saptırdı.”

100-) Femalena min şafi’ıyn;

“Şefaatçimiz de yok.”

101-) Ve lâ sadiykın hamiym;

“Güveneceğimiz bir dostumuz da yok.”

102-) Felev enne lena kerreten fenekûne minel mu’miniyn;

“Keşke geri dönebilsek de (hakikate) iman etmenin getirisini elde etsek.”

103-) İnne fiy zâlike leayeten ve ma kâne ekseruhüm mu’miniyn;

Muhakkak ki bu olayda bir ders vardır... Onların çoğunluğu (hakikatlerine) iman etmiş değillerdir.

104-) Ve inne Rabbeke le HUvel Aziyzur Rahıym;

Kesinlikle Rabbin “HÛ”; El Aziyz’dir, Er Rahıym’dir.

105-) Kezzebet kavmü Nuhınil murseliyn;

Nuh toplumu da Rasûlleri yalanladı.

106-) İz kale lehüm ehuhüm Nuhun ela tettekun;

Hani kardeşleri Nuh onlara dedi ki: “Korkup sakınmaz mısınız?”

107-) İnniy leküm Rasûlün emiyn;

“Kesinlikle sizin için güvenilir bir Rasûlüm.”

108-) Fettekullâhe ve etıy’un;

“O hâlde Allâh’tan (kesinlikle yaptıklarınızın sonucunu yaşatacağı için) korunun ve bana itaat edin!”

109-) Ve ma es’elüküm aleyhi min ecr* in ecriye illâ alâ Rabbil alemiyn;

“Bunun için sizden bir karşılık istemiyorum... Çalışmamın karşılığını yaşatacak olan sadece Rabb-ül âlemîn’dir!”

110-) Fettekullâhe ve etıy’un;

“O hâlde Allâh’tan (kesinlikle yaptıklarınızın sonucunu yaşatacağı için) korunun ve bana itaat edin!”

111-) Kalu enu’minu leke vettebeakel erzelun;

Dediler ki: “En alt tabaka sana tâbi oluyor iken, sana iman eder miyiz hiç?”

112-) Kale ve ma ılmiy Bima kânu ya’melun;

(Nuh) dedi ki: “Onların yaptıkları konusunda bilgim yok...”

113-) İn hısabühüm illâ alâ Rabbiy lev teş’urun;

“Onların yaptıklarının sonucu, Rabbimin bileceği iştir... Olayın şuuruna varsaydınız!”

114-) Ve ma ene Bi taridil mu’miniyn;

“Ben iman edenleri uzaklaştırıcı değilim!”

115-) İn ene illâ neziyrun mubiyn;

“Ben sadece apaçık bir uyarıcıyım!”

116-) Kalu lein lem tentehi ya Nuhu le tekûnenne minel mercumiyn;

Dediler ki: “Andolsun ki ey Nuh, eğer vazgeçmezsen kesinlikle taşlanarak öldürüleceksin!”

117-) Kale Rabbi inne kavmiy kezzebun;

(Nuh) dedi ki: “Rabbim... Halkım kesinkes beni yalanladı!”

118-) Feftah beyniy ve beynehüm fethan ve necciniy ve men me’ıye minel mu’miniyn;

“Benimle onların arasını aç ki (lâyıklarını bulsunlar; Rasûl aralarında yaşarken azap gelmez); beni ve iman edenlerden benimle beraber olanları kurtar.”

119-) Feenceynahu ve men meahu fiyl fülkil meşhun;

Biz de Onu ve Onunla beraber olan kimselerle dolu gemiyle, onları kurtardık.

120-) Sümme ağrakna ba’dül bakıyn;

Sonra, onların ardında kalanları suda boğduk!

121-) İnne fiy zâlike le ayeten ve ma kâne ekseruhüm mu’miniyn;

Muhakkak ki bu olayda bir mucize - ders vardır... Ne var ki onların ekseriyeti iman edenler değillerdir!

122-) Ve inne Rabbeke le HUvel ‘Aziyzur Rahıym;

Kesinlikle Rabbindir “HÛ”; El Aziyz’dir, Er Rahıym’dir.

123-) Kezzebet Âdünil murseliyn;

Ad (Hud a.s.’ın halkı) da Rasûlleri yalanladı.

124-) İz kale lehüm ehuhüm Hudün ela tettekun;

Hani kardeşleri Hud onlara dedi ki: “Korkup sakınmaz mısınız (korunun; takva elde edin!)?”

125-) İnniy leküm Rasûlün emiyn;

“Şüphesiz ki ben sizin için güvenilir bir Rasûlüm.”

126-) Fettekullâhe ve etıy’un;

“O hâlde Allâh’tan (kesinlikle yaptıklarınızın sonucunu yaşatacağı için) korunun ve bana itaat edin.”

127-) Ve ma es’elüküm aleyhi min ecr* in ecriye illâ alâ Rabbil alemiyn;

“Bunun üzerine sizden bir karşılık istemiyorum... Çalışmamın karşılığı sadece Rabb-ül âlemîn’e aittir.”

128-) Etebnune Bi külli riy’ın ayeten ta’besûn;

“Siz her tepeye köşkler inşa edip, oyalanıyor musunuz?”

129-) Ve tettehızûne mesani’a lealleküm tahlüdun;

“Sonsuz yaşayacakmış gibi kale benzeri evler mi yaptırıyorsunuz?”

130-) Ve izâ betaştüm betaştüm cebbariyn;

“Gücünüze dayanarak hakları ortadan kaldırıp, ele geçirdiğinize sahip oluyorsunuz!”

131-) Fettekullâhe ve etıy’un;

“Artık Allâh’tan (kesinlikle yaptıklarınızın sonucunu yaşatacağı için) korunun ve bana itaat edin.”

132-) Vettekulleziy emeddeküm Bima ta’lemun;

“Bildiğiniz nimetlerle size yardım edenden korunun.”

133-) Emeddeküm Bi en’amin ve beniyn;

“En’am (kurban edilebilir hayvanlar) ve oğullar verdi.”

134-) Ve cennatin ve ‘uyun;

“Bahçeler, pınarlar...”

135-) İnniy ehafü aleyküm azâbe yevmin azıym;

“Doğrusu, çok büyük bir sürecin azabı üzerinizdedir (diye) korkuyorum.”

136-) Kalu sevaün aleyna eveazte em lem tekün minel va’ızıyn;

Dediler ki: “İster öğüt ver ister verme; bize birdir!”

137-) İn hazâ illâ hulukul evveliyn;

“Bu eskilerin uydurmasıdır!”

138-) Ve ma nahnu Bi muazzebiyn;

“Biz azaba da çarpılmayacağız!”

139-) Fekezzebuhu feehleknahüm* inne fiy zâlike le ayeten, ve ma kâne ekseruhüm mu’miniyn;

Böylece Onu yalanladılar, biz de onları helâk ettik! Muhakkak ki bu olayda bir mucize - ders vardır! Onların ekseriyeti de iman eden değillerdir.

140-) Ve inne Rabbeke le HUvel ‘Aziyzur Rahıym;

Kesinlikle senin Rabbin’dir “HÛ”; El Aziyz’dir, Er Rahıym’dir.

141-) Kezzebet Semudül murseliyn;

Semud da Rasûlleri yalanladı.

142-) İz kale lehüm ehuhüm Salihun ela tettekun;

Hani kardeşleri Sâlih onlara dedi ki: “Korkup sakınmaz mısınız?”

143-) İnniy leküm Rasûlün emiyn;

“Ben kesinlikle güveneceğiniz bir Rasûlüm.”

144-) Fettekullâhe ve etıy’un;

“O hâlde Allâh’tan (kesinlikle yaptıklarınızın sonucunu yaşatacağı için) korunun ve bana itaat edin.”

145-) Ve ma es’elüküm aleyhi min ecr* in ecriye illâ alâ Rabbil alemiyn;

“Bunun için sizden bir karşılık istemiyorum... Hizmetimin karşılığı yalnızca Rabb-ül âlemîn’e aittir.”

146-) Etütrekûne fiyma hahüna aminiyn;

“(Ne yaparsanız yapın) hep böyle güvende olacağınızı mı sanıyorsunuz?”

147-) Fiy cennatin ve ‘uyun;

“Cennetler (bahçeler) ve pınarlar içinde...”

148-) Ve züru’ın ve nahlin tal’uha hedıym;

“Ekinler ve tomurcuklarıyla hurma ağaçları!”

149-) Ve tenhıtune minel cibali buyuten farihiyn;

“Hünerli ve keyifli olarak dağlardan evler yontuyorsunuz!”

150-) Fettekullâhe ve etıy’un;

“O hâlde Allâh’tan (kesinlikle yaptıklarınızın sonucunu yaşatacağı için) korunun ve bana itaat edin.”

151-) Ve lâ tutıy’u emrel müsrifiyn;

“Yetkisini aşanların emrine itaat etmeyin!”

152-) Elleziyne yüfsidune fiyl Ardı ve lâ yuslihun;

“Ki onlar (yetkilerini aşanlar) dünyada insanları yanlışa yönlendirirler, düzeltici olmazlar.”

153-) Kalu innema ente minel müsahhariyn;

Dediler ki: “Sen büyülenmişsin (etki altına girmişsin).”

154-) Ma ente illâ beşerun mislüna* fe’ti Bi ayetin in künte mines sadikıyn;

“Sen yalnızca bizim benzerimiz bir beşersin (ama kendini farklı sanıyorsun)! Eğer sözünde sadıksan hadi bir mucize göster!”

155-) Kale hazihi nakatün leha şirbün ve leküm şirbü yevmin ma’lum;

(Sâlih) dedi ki: “Şu (başıboş) dişi deve... Onun da bir su içme sırası var, sizin develerinizin de...”

156-) Ve lâ temessuha Bi suin feye’huzeküm azâbü yevmin azıym;

“(Sakın) ona kötülük yapmayın. (Aksi takdirde) sizi çok güçlü bir sürecin azabı yakalar.”

157-) Feakaruha feasbahu nadimiyn;

(Uyarıyı dinlemeyip) dişi deveyi vahşice boğazladılar; sonunda da çok pişman oldular.

158-) Feehazehümül azâb* inne fiy zâlike le ayeten ve ma kâne ekseruhüm mu’miniyn;

Sonunda o azap onları çarptı! Muhakkak ki bu olayda bir işaret - ders vardır... Onların çoğunluğu iman etmemişlerdir!

159-) Ve inne Rabbeke le HUvel ‘Aziyzur Rahıym;

Kesinlikle Rabbin “HÛ”; El Aziyz’dir, Er Rahıym’dir.

160-) Kezzebet kavmü Lutınil murseliyn;

Lût toplumu da Rasûlleri yalanladı.

161-) İz kale lehüm ehuhüm Lutun ela tettekun;

Hani kardeşleri Lût onlara dedi ki: “Korkup sakınmaz mısınız?”

162-) İnniy leküm Rasûlün emiyn;

“Ben kesinlikle güveneceğiniz bir Rasûlüm.”

163-) Fettekullâhe ve etıy’un;

“O hâlde Allâh’tan (kesinlikle yaptıklarınızın sonucunu yaşatacağı için) korunun ve bana itaat edin.”

164-) Ve ma es’elüküm aleyhi min ecr* in ecriye illâ alâ Rabbil alemiyn;

“Bunun için sizden bir karşılık istemiyorum... Hizmetimin karşılığı yalnızca Rabb-ül âlemîn’e aittir.”

165-) Ete’tunez zükrane minel alemiyn;

“İnsanlardan (dişileri bırakıp) erkeklerle mi yatmak istiyorsunuz?”

166-) Ve tezerune ma haleka leküm Rabbüküm min ezvaciküm* bel entüm kavmün adun;

“Rabbinizin sizin için yarattığı kadınları bırakıyorsunuz! Hayır, siz sınırlarınızı aşan bir topluluksunuz!”

167-) Kalu lein lem tentehi ya Lutu letekûnenne minel muhreciyn;

Dediler ki: “Andolsun ki ey Lût, eğer (bu söylemlerinden) vazgeçmezsen, kesinlikle (buradan) çıkarılacaksın!”

168-) Kale inniy liameliküm minel kaliyn;

(Lût) dedi ki: “Gerçek şu ki, sizin bu fiillerinizden nefret ediyorum! (Fâile değil, fiile nefret gerçeği vurgulanıyor. A.H.)”

169-) Rabbi necciniy ve ehliy mimma ya’melun;

“Rabbim, beni ve ehlimi (bunların) yaptıklarından kurtar.”

170-) Fenecceynahu ve ehlehu ecme’ıyn;

Bunun üzerine Onu ve ehlini toptan kurtardık.

171-) İlla ‘acuzen fiyl ğabiriyn;

Sadece gelmek istemeyen kocakarı (Lût a.s.ın iman etmeyen karısı) hariç!

172-) Sümme demmernel âhariyn;

Sonra diğerlerini yerle bir ettik!

173-) Ve emtarna aleyhim metaren, fesae metarul münzeriyn;

Onların üzerine öyle bir yağmur yağdırdık ki! Uyarılanların yağmuru ne kötüdür!

174-) İnne fiy zâlike le ayeten, ve ma kâne ekseruhüm mu’miniyn;

Muhakkak ki bu olayda da bir işaret - ders vardır... Ne var ki onların çoğunluğu iman etmemiştir.

175-) Ve inne Rabbeke le HUvel ‘Aziyzur Rahıym;

Kesinlikle Rabbin “HÛ”; El Aziyz’dir, Er Rahıym’dir.

176-) Kezzebe Ashabül Eyketil murseliyn;

Ashab-ı Eyke de (orman halkı, Şuayb a.s.ın kavmi) Rasûlleri yalanladı!

177-) İz kale lehüm Şu’aybün ela tettekun;

Hani Şuayb onlara dedi ki: “Korkup sakınmaz mısınız?”

178-) İnniy leküm Rasûlün emiyn;

“Ben kesinlikle güveneceğiniz bir Rasûlüm.”

179-) Fettekullâhe ve etıy’un;

“O hâlde Allâh’tan (kesinlikle yaptıklarınızın sonucunu yaşatacağı için) korunun ve bana itaat edin.”

180-) Ve ma es’elüküm aleyhi min ecr* in ecriye illâ alâ Rabbil alemiyn;

“Bunun için sizden bir karşılık istemiyorum... Hizmetimin karşılığı yalnızca Rabb-ül âlemîn’e aittir.”

181-) Evfül keyle ve lâ tekûnu minel muhsiriyn;

“Ölçmeyi tam yapın... Tartıda hile yapıp eksik vermeyin!”

182-) Vezinu Bil kıstasil müstekıym;

“Sağlıklı ölçümleme ile ölçün!”

183-) Ve lâ tebhasünnase eşyaehüm ve lâ ta’sev fiyl Ardı müfsidiyn;

“İnsanların hakkını vermemezlik etmeyin ve düzgün düzeni bozmayın, dünyada taşkınlık yapmayın.”

184-) Vettekulleziy halakaküm vel cibilletel evveliyn;

“Sizi ve önceki nesilleri yaratandan (onlara yaptıklarının sonucunu yaşattığı ve size de yaşatacağı için) korunun!”

185-) Kalu innema ente minel müsahhariyn;

Dediler ki: “Sen yalnızca büyülenmişsin (etki altındasın)!”

186-) Ve ma ente illâ beşerun mislüna ve in nazunnüke leminel kâzibiyn;

“Sen bizim gibi bir beşersin! Senin yalancı olduğunu düşünüyoruz!”

187-) Feeskıt aleyna kisefen mines Semai in künte mines sadikıyn;

“Eğer sözünde sadıksan, hadi üzerimize semâdan parçalar düşürt.”

188-) Kale Rabbiy a’lemu Bi ma ta’melun;

(Şuayb) dedi ki: “Rabbim, yaptıklarınızı (yaratan olarak) daha iyi bilir.”

189-) Fekezzebuhu feehazehüm azâbü yevmiz zulleti, innehu kâne azâbe yevmin azıym;

Böylece Onu yalanladılar da bu yüzden o kararan günün şiddetli azabı onları yakaladı... Muhakkak ki o azîm bir sürecin azabı idi.

190-) İnne fiy zâlike le ayeten, ve ma kâne ekseruhüm mu’miniyn;

Muhakkak ki bu olayda da işaret - ders vardır... Ne var ki onların çoğunluğu iman etmemiştir!

191-) Ve inne Rabbeke le HUvel ‘Aziyzur Rahıym;

Kesinlikle Rabbin “HÛ”; El Aziyz’dir, Er Rahıym’dir.

192-) Ve innehu letenziylü Rabbil alemiyn;

Muhakkak ki O (Kur’ân), Rabb-ül âlemîn’in tenzîlidir (hakikatin olan El Esmâ mertebesinden şuuruna boyutsal iniştir)!

193-) Nezele BihirRuhul emiyn;

Er Ruh-ul Emin (Fuadına yansıyan Esmâ ilmi) Onunla (Cibrîl) indi!

194-) Alâ kalbike li tekûne minel münziriyn;

Senin kalbine (şuuruna) ki, (bu bilgiye dayalı olarak) uyarıcılardan olasın!

195-) Bi lisanin ‘Arabiyyin mubiyn;

Apaçık bir Arapça anlatım diliyle!

196-) Ve innehu lefiy zübüril evveliyn;

Şüphesiz ki O (hakikat bilgisi), öncekilerin hikmetli bilgilerinde de vardır.

197-) Evelem yekün lehüm ayeten en ya’lemehu ulemaü beniy israiyl;

İsrailoğullarının âlimlerinin Onu bilmesi, onlar için bir delil değil midir?

198-) Velev nezzelnahu alâ ba’dıl a’cemiyn;

Eğer Onu Arapça bilmeyen birine inzâl etseydik;

199-) Fekareehu aleyhim ma kânu Bihi mu’miniyn;

Onu, onlara bildirseydi; gene Ona iman etmezlerdi.

200-) Kezâlike seleknahü fiy kulubil mücrimiyn;

İşte Onu, (hakikati inkâr) suçu işleyenlerin akıllarına bu kadar sokarız!

201-) Lâ yu’minune Bihi hatta yeravül azâbel eliym;

Feci azabı görünceye kadar Ona iman etmezler.

202-) Feye’tiyehüm bağteten ve hüm lâ yeş’urun;

(Ölüm azabı) onlara, düşünmedikleri bir anda, ansızın gelir! (Ölüm, en büyük azaptır; çünkü kişi ölümü tadarak hakikatini bizzat müşahede eder ve hakikatinin hakkını veremediğini kavrar; artık bunun gereğini yerine getirme imkânı kalmadığını idrak ederek çok büyük bir pişmanlığın azabı içine düşer. A.H.)

203-) Feyekulu hel nahnu münzarun;

(O vakit) derler ki: “Bize ek süre tanınır mı ki?”

204-) Efe Bi azâbina yesta’cilun;

Azabımızın kendilerinde açığa çıkmasını acele mi istiyorlar?

205-) Eferaeyte in metta’nahüm siniyn;

Görüyorsun işte... Onları senelerce çeşitli nimetlerle zevklendirsek,

206-) Sümme caehüm ma kânu yu’adun;

Sonra, uyarıldıkları başlarına gelse...

207-) Ma ağnâ anhüm ma kânu yümette’un;

Sahip olduklarıyla yaşadıkları zevkler, onlara hiçbir yarar sağlamaz!

208-) Ve ma ehlekna min karyetin illâ leha münzirun;

Biz, uyarıcıları gelmemiş hiçbir bölge halkını helâk etmedik.

209-) Zikra* ve ma künna zâlimiyn;

(Önce) hatırlatma olur! Biz haksızlık etmeyiz!

210-) Ve ma tenezzelet Bihişşeyatıyn;

Onu (Kurân’ı) şeytanlar oluşturmadı!

211-) Ve ma yenbeğıy lehüm ve ma yestetıy’un;

Onların işlevine uymaz! (Zaten) buna yetecek kuvvelere de sahip değillerdir!

212-) İnnehüm anis sem’ı le ma’zulun;

Muhakkak ki onlar algılama kapasitesinden yoksundurlar!

213-) Fela ted’u meAllâhi ilâhen âhare fetekûne minel mu’azzebiyn;

O hâlde Allâh (hakikati ortada iken) yanı sıra tanrı kavramına yönelme! Yoksa azabı yaşayacaklardan olursun!

214-) Ve enzir aşiyretekel akrebiyn;

Uyarmaya en yakınlarından başla!

215-) Vahfıd cenahake limenit tebeake minel mu’miniyn;

İman edenlerden sana tâbi olanları kanadının altına al!

216-) Fein asavke fekul inniy beriyün mimma ta’melun;

Eğer sana âsi olurlar ise de ki: “Ben yaptıklarınızdan berîyim!”

217-) Ve tevekkel alel ‘Aziyzir Rahıym;

(Hakikatin olan Esmâ mertebesine) Aziyz Rahıym’e tevekkül et!

218-) Elleziy yerake hıyne tekum;

Ki O, işlevine kalktığında seni görür...

219-) Ve tekallübeke fiys sacidiyn;

Secde edenler içinde yer aldığını da!

220-) İnneHU HUves Semiy’ul ‘Aliym;

Muhakkak ki O, “HÛ”; Semi’dir, Aliym’dir.

221-) Hel ünebbiüküm alâ men tenezzelüş şeyatıyn;

Şeytanların kime indiğini size haber vereyim mi?

222-) Tenezzelü alâ külli effakin esiym;

Kendini aldatan vebal sahibini etkilerler!

223-) Yülkunes sem’a ve ekseruhüm kâzibun;

Kendilerini aldatanlar, (şeytanlara - bilinçteki aldatıcı fikirlere) kulak verirler ve onların ekseriyeti yalancıdırlar.

224-) Veş şu’arâü yettebi’uhümül ğavun;

Şairler (şiirlerle duygusallığı tahrik ederek, insanları tanrı edindiklerine tapınmaya yönlendirenler); onlara hakikatten sapanlar tâbi olur.

225-) Elem tera ennehüm fiy külli vadin yehiymun;

Görmez misin ki onlar hayal - evham dünyalarında yaşarlar!

226-) Ve ennehüm yekulune ma lâ yef’alun;

Muhakkak ki onlar yapmayacakları şeyleri söylerler!

227-) İllelleziyne amenû ve amilus salihati ve zekerullahe kesiyren ventesaru min ba’di ma zulimu* ve seya’lemülleziyne zalemu eyye münkalebin yenkalibun;

Ancak (hakikate) iman edenler ve imanın gereğini uygulayanlar, Allâh’ı çok zikredenler ve zulme uğradıktan sonra zafere ulaşanlar müstesna... (Nefslerine) zulmedenler, yakında hangi dönüşüme uğrayacaklarını kavrayacaklar (ama iş işten geçmiş olacak)!