“B”İSMİLLÂHİR RAHMÂNİR RAHIYM

1-) Lâ uksimu Bi yevmil kıyameti;

Kıyamet sürecindeki gerçekliğe;

2-) Ve lâ uksimu Bin Nefsil Levvameh;

Ve Nefs-i Levvâme’ye (hakikate ters düştüğünü fark edip pişmanlığını yaşayan bilince) kasem ederim!

3-) Eyahsebul’İnsanu ellen necme’a ‘ızameh;

İnsan, onun kemiklerini asla cem’ etmeyeceğimizi mi sanıyor?

4-) Bela Kadiriyne ‘alâ en nüsevviye benaneh;

Evet! Onun parmak uçlarını bile tesviye etmeye (parmak izlerini bile aynen oluşturmaya) kaadirleriz.

5-) Bel yüriydul’İnsanu liyefcure emameh;

Hayır! İnsan, önündekini (ölümle başlayan yaşamı) yalanlarcasına azgınlaşıyor!

6-) Yes’elü eyyane yevmul kıyameti;

“Kıyamet süreci (ölüm sürecinde yaşanacaklar) ne zamanmış?” diye sorar.

7-) Feizâ berikal besar;

Gözünde şimşek çaktığında,

8-) Ve hasefel Kamer;

Ay tutulduğunda,

9-) Ve cumi’aşŞemsu velKamer;

Güneş ve Ay bir araya geldiğinde!

10-) Yekulul’İnsanu yevmeizin eynelmeferr;

O süreçte insan: “Nereye kaçabiliriz?” der!

11-) Kellâ lâ vezere;

Hayır, (dışarıda) sığınak yoktur!

12-) İla Rabbike yevmeizinil müstekarr;

O süreçte (her birimin kendi) karargâhı Rabbinedir!

13-) Yünebbeül’İnsanu yevmeizin Bima kaddeme ve ahhar;

O süreçte insanda, takdim ettiği (önceden gönderdiği) ve tehir ettiği (sonraya bıraktığı, yapmadığı) şeylerin bilgisi açığa çıkarılır.

14-) Belil’İnsanu ‘alâ nefsihi basıyretun;

İşte (gerçek şu ki) insan, kendi nefsini değerlendiricidir! (“OKU yaşam bilgini {kitabını}! Bilincin bu aşamada, yaptıklarının sonucunun ne olduğunu görmeye yeterlidir.” 17.İsrâ’ Sûresi: 14. âyetini hatırlayalım. A.H.)

15-) Ve lev elka me’aziyreh;

Mazeretlerini öne sürse bile (bir şey değişmez)!

16-) Lâ tuharrik Bihi lisaneke lita’cele Bih;

Onu dilinle tekrar etme, Onu acele (muhafaza) için.

17-) İnne’aleyna cem’ahu ve Kur’âneh;

Muhakkak ki Onu cem’ etmek ve Onun okunması bize aittir.

18-) Feizâ kare’nahu fettebı’ Kur’âneh;

Onu okuduğumuzda, Onun okumasına tâbi ol!

19-) Sümme inne ‘aleyna beyaneh;

Sonra, muhakkak ki Onun beyanı (açığa çıkarılması) da bize aittir.

20-) Kellâ bel tuhıbbûnel’acilete;

Hayır! Bilakis siz acileyi (peşin olanı, dünyayı) seversiniz;

21-) Ve tezerunel’ahırete;

Sonsuz gelecek yaşamı bırakırsınız!

22-) Vucûhun yevmeizin nadıretun;

O süreçte yüzler ışıl ışıl parlar.

23-) İla Rabbiha nazıreh;

Rablerine nazırdırlar!

24-) Ve vucûhun yevmeizin basiretun;

O süreçte nice yüzler de asıktır!

25-) Tezunnu en yuf’ale Biha fakıreh;

(O asık yüzlüler) bellerinin kırılacağını hissederler!

26-) Kellâ izâ beleğatitterakıye;

Hayır! (Can) köprücük kemiklerine ulaştığında;

27-) Ve kıyle men rak;

“Kimdir ölümden kurtaracak?”

28-) Ve zanne ennehulfirak;

Bilmiştir ki, yaşanacak o malûm ayrılık!

29-) Velteffetissaku Bissak;

Ayaklar dolanmıştır!

30-) İla Rabbike yevmeizinilmesâk;

O süreçte sevk rabbinedir!

31-) Fela saddeka ve lâ sallâ;

Ne tasdik etti, ne salât eyledi (yöneldi Rabbine)...

32-) Ve lâkin kezzebe ve tevellâ;

Fakat yalanladı ve yüz çevirdi!

33-) Sümme zehebe ila ehlihi yetemetta;

Sonra da (benlikle) gerine gerine ehline gitti.

34-) Evlâ leke feevlâ;

Gereklidir sana, gerekli!

35-) Sümme evlâ leke feevlâ;

Evet, kesinlikle gereklidir sana gerekli!

36-) Eyahsebul’İnsanu en yutreke süda;

İnsan, başıboş olarak bırakılacağını mı sanır?

37-) Elem yekü nutfeten min meniyyin yümna;

Dökülen meniden bir sperm değil miydi?

38-) Sümme kâne ‘alekaten fehaleka fesevva;

Sonra katılaşmış kanda genetik yapı oldu da; yarattı, tesviye etti (amacına göre programladı).

39-) Fece’ale minhüzzevceynizzekere vel’ünsâ;

Ondan iki eşi; erkek (bilinç - aktif yapı) ve dişiyi (beden - pasif - edilgen) (bilinç - beden) oluşturdu.

40-) Eleyse zâlike BiKadirin ‘alâ en yuhyiyel mevta;

İşte O (bunları yapan Allâh sistemi ve düzeni), ölüleri diriltmeye Kaadir değil midir?