Cevabın hangisi? “Allâh” için mi?.. “Nefsim” için mi?.. Senin gönlünün meylidir gerçekteki niyetin! Yoksa, senin gönlünün meyli bir tarafa iken, sen kalk benim niyetim şudur diye başka bir şey söyle!.. Eh, belki kendin inanırsın!..
“Fiiller, niyetlere göre değerlendirilir” buyruğunu işitmişsindir Efendimizin. “Müminin niyeti fiillerinden hayırlıdır” buyurduğunu da! Öyle ise bu konuda çok önemle dur!..
Tâ ki, ne zaman kendine, bu işi niçin yapmalıyım sorusunu sorduğunda, sadece “Rabbim emrettiği için” cevabını verebilene dek...
Zaten bu hâl kısa bir süre devam eder, ehli isen...
Ondan sonra bir de bakarsın ki, ne niyet kalmış, ne de düşünce.!.. Rüzgâr nereden eserse o tarafa eğilirsin. Ne işten haberin olur, ne de yaptığından. Ancak, belki sonradan ne yaptığını anlarsın. Bazen, onun bile farkında olmazsın!.. Daha sonra da, kimin neyi yaptığını, vakit gelmiş ise anlarsın.
Artık o hâle erişmiş olursun ki, yapan, eden, veren “benim” veyahut “O”dur dersin! Gayrı, burada kelimelere yer kalmaz.
Daha evvelki makâmlarda, “ben” yahut “sen” yahut da “O” gibi kavramları farklı bilip, “ben”, “biz” gibi kelimeler üzerinde dururdun. Şimdi, burada ise hissedişten sonra, şekle yer kalmamıştır.
İster “ben” de, ister “biz”, ister “O”, bilirsin ki hiç fark etmez, hepsi aynı şeyi, tek bir gerçeği ifade eder!
Asit kazanına düşen insanın ne eti ne de kemiği kalır; bir süre sonra da asit olup çıkar.
O zaman görürsün ki, yer o eskiden bilip, yürüdüğün yer değildir artık...
“O SÜREÇTE ARZ (beden), BAŞKA ARZA (bedene) DÖNÜŞTÜRÜLÜR, SEMÂLAR DA (bilinçler de başka bir algılayışa)!..” (14.İbrahiym: 48)
Muhterem kişi...
Cüneyd-i Bağdadî (selâm olsun) bir gün konuşması sırasında, “Su, içinde bulunduğu kabın rengini alır” dedi... Sen bu sözün mânâsını işte bu vakitte anlamaya başlarsın...
Suya, rengi veya tadı, içinde bulunduğu kap verir!.. Hangi kaba girerse, onun şeklini alır. Kapların fıtratından dolayı, içindeki suyun tadı veya rengi veya şekli değişir.
Sen burada iken;
“ANDOLSUN BUNDAN GAFLET İÇİNDE (kozanda yaşıyor) İDİN... SENDEN PERDENİ KALDIRDIK!..” (50.Kaf: 22)
Âyeti tecelli etmiş; ve gerçeği müşaheden başlamıştır bundan sonra...