Beni Nadır ve Beni Kureyza iki yahudi kavminin adı idi ki, bunların yurtları Medine’ye iki saatlik mesafede bulunuyordu... Rasûlullâh AleyhisSelâm Medine’ye hicret ettiği zaman, daha evvelden naklettiğimiz gibi, bunlarla birer anlaşma yapmıştı... Bu mukavele hükmüne göre karşılıklı mal ve can emniyeti mukabilinde yardım söz konusu idi...

Bir gün Rasûlullâh AleyhisSelâm, bereberinde Hazreti Ebu Bekir, Hazreti Ömer, Hazreti Âli, Hazreti Zübeyr, Hazreti Talha, Hazreti Sa’d bin Muaz, Sa’d bin Ubade ve Useyd bin Hudeyr (r.a.) olduğu hâlde; Beni Amir’den iki kişinin can diyetini vermek üzere Beni Nadır’ın yurduna gitmişti...

Efendimiz onların eşrafıyla görüşüp konuştuktan sonra:

− Haklısın, sana yardım ederiz yâ Ebe’l Kasım!.. demişler ve sonrada yanından savuşmuşlardı... Ancak bu savuşmanın hemen akabinde de aralarında birleşerek şöyle bir suikast düzenlediler...

Aralarından Amr bin Hicaş adındaki yahudi büyükçe bir taş alacak ve o sırada Rasûlullâh AleyhisSelâm’ın oturmakta olduğu duvarın arkasına çıkacak ve bu taşı oradan Rasûlullâh’ın kafasına bırakacaktı...

Ancak bu düzenlenen suikast Cibrîl AleyhisSelâm vasıtasıyla Efendimiz AleyhisSelâm’a bildirildi... Efendimiz derhâl yerinden kalktı ve durumu yanında bulunan ashabı kirama anlattı... Sonra da Beni Nadır’a ihtar etti:

− On gün içinde bu araziyi terk ediniz ve Medine’den çıkıp gidiniz... Her kimi bu vadedilen müddetin sonunda burada görürsem, şüphesiz ki, onun boynu vurulur!..

Beni Nadır’a bu haber yayılınca son derece korktular. Ve bu korkuyla yol hazırlıklarına başladılar... Ancak Medine’de bulunan Abdullah bin Übey başkanlığındaki yahudiler de boş durmuyorlardı... El altından onlara haber gönderdiler:

− Yerinizde oturunuz!.. Biz size yardım ederiz!.. Beni Kureyza dahi yardım eder!..

Beni Nadır yahudileri bu yardım vaatlerini alınca yola çıkmaktan vazgeçtiler... Bunun üzerine Rasûlü Ekrem AleyhisSelâm, Beni Nadır yahudilerine vadedilen on günlük süre sonunda harp ilan etti...

Büyük bir sefer hazırlandı ve müslümanlar yirmi gün süreyle Beni Nadır yahudilerinin bölgesini kuşatma altına aldılar... Bu süre zarfında ne Medine’deki münafıklar, ne de Beni Kureyza yahudileri onlara yardım edecek cesareti bulamamışlardı...

Kuşatma altında bulunan Beni Nadır nihayet aman dilemek zorunda kaldı... Bunun üzerine amanları kabul oldu ve kendilerine “Develerine yükleyip götürebildikleri kadar mal almak” hakkı tanınarak gitmelerine müsaade edildi...

Yahudiler hezimetlerini belli etmemek için şarkılar söyleyerek Medine içinden çıkıp gittiler... Onların bu hezimetleri Haşr Sûresinin iki âyetinde de anlatılıyordu...

Bundan kısa bir süre sonra Beni Kureyza yahudileri de anlaşmayı bozuverdiler...

Bunun üzerine Efendimiz AleyhisSelâm, Beni Kureyza üzerine sefer tertipledi ve onların erkeklerini öldürdü, kadınlarını ve çocuklarını mallarıyla birlikte paylaştırdı... Zira onlar harp ilan etmişlerdi... Bundan sonra Medine, bütün yahudilerden temizlenmiş oluyordu...