Sayfayı Yazdır

37 - Sâffât Sûresi

"Euzü Billahi mineş şeytanir racim"

BismillahirRahmanirRahıym

  1. Andolsun o saflar olarak dizilenlere (boyutları oluşturan kuvvelere).

  2. O (Allâh’tan engelleyici - perdeleyici faktörleri) şiddetle defedenlere.

  3. O zikir (hatırlatıcıyı) okuyanlara.

  4. Muhakkak ki sizin tanrınız (olarak düşündüğünüz) Vâhid’dir!

  5. Semâların, arzın ve ikisi arasında olanların Rabbidir (Esmâ’sıyla açığa çıkaranı) ve doğu(ş)ların (açığa çıkacakların) da Rabbidir!

  6. Muhakkak ki biz, o Dünya semâsını gezegenler ile zinetlendirdik.

  7. (Dünya semâsını) kurallara itaatten çıkan her şeytandan koruduk.

  8. (O şeytanlar) Mele-i Âlâ’yı dinleyemezler ve her taraftan şiddetle defedilirler!

  9. Kovularak... Onlar için daimî bir azap vardır.

  10. Ancak bir söz kapan olursa, bu yüzden onu yakıcı bir alev takip eder.

  11. O hâlde görüşlerini sor onlara (seni inkâr edenlere): Yaratılışları itibarıyla onlar mı daha güçlü yoksa yarattıklarımız mı? Doğrusu biz onları Tıyn-i Lazib’den (yapışkan - kopup ayrılmayan bir balçıktan) yarattık.

  12. Hayır, onların alaylı hâllerine şaşıp kaldın.

  13. Onlar hatırlatıldıklarında da hatırlayıp düşünmezler!

  14. Bir işaret gördüklerinde, alaya alırlar.

  15. “Bu apaçık bir büyüleyici etkidir” dediler.

  16. “Öldüğümüz, toprak ve kemikler olduğumuzda, gerçekten biz bâ’s olunacak mıyız?”

  17. “Evvelki atalarımız da mı?”

  18. De ki: “Evet! Siz de boyun bükmüş zavallılar olarak (bâ’s olunacaksınız).”

  19. O ancak bir tek çığlık; birden onlar bakınırlar!

  20. “Vay bize! Bu, Din Günü’dür!” dediler.

  21. “Bu, kendisini yalanladığınız ayırt etme sürecidir!”

  22. “Toplayın o zulmedenleri (bilinçleri), onların eşlerini (bedenlerini) ve tapınıp kulluk yaptıkları şeyleri.”

  23. “Allâh dûnundakileri! Onları cehennem yoluna yollandırın!”

  24. “Durdurun onları! Muhakkak ki onlar sorumludurlar!”

  25. “Ne oldu size ki (bugün) birbirinizle yardımlaşmıyorsunuz?”

  26. Aksine onlar bugün boyun eğip teslim olmuşlardır!

  27. Birbirlerini sorgulayıp suçlarlar!

  28. “Muhakkak ki siz bize sağdan (sanki hakikati bildirirmiş gibi) gelirdiniz?”

  29. (Onlar da) dediler ki: “Hayır, siz iman etmediniz (bildirilenlere)!”

  30. “Bizim, üzerinizde bir hâkimiyetimiz yoktu... Aksine siz azgın bir topluluk idiniz.”

  31. “İşte sonunda Rabbimizin bildirisi gerçekleşti! Doğrusu (şimdi) biz (azabı) tadıcılarız.”

  32. “Bundan ötürü sizi saptırıp azdırdık... İşin gerçeği biz azmıştık!”

  33. Muhakkak ki onlar, o süreçte azapta ortak olanlardır.

  34. Kesinlikle biz, şirk suçunu açığa çıkaranlara işte bunu uygularız!

  35. Onlara “lâ ilâhe İllAllâh” gerçeğini kabullenin denildiğinde, muhakkak ki onlar benliklerini öne çıkarmışlardı!

  36. “Tanrılarımızı, cinlenmiş bir şair için terk mi edeceğiz?” derlerdi.

  37. Hayır, O, Hak olarak gelmiştir ve Rasûlleri de tasdik etmiştir.

  38. Muhakkak ki siz o feci azabı tadıcılarsınız!

  39. Yaptıklarınızın sonucundan başka bir şey yaşamazsınız!

  40. Allâh’ın ihlâsa (samimiyete, sâfiyete) erdirilmiş kulları (azaptan) müstesna.

  41. İşte onlar için bilinen (takdir edilmiş olan) bir rızık vardır.

  42. Meyveler (elde etmiş oldukları kuvvelerin getirileri)... Onlar ikram olunanlardır.

  43. Nimetler cennetlerinde.

  44. Serirler (makâmlar) üzerinde karşılıklı olarak otururlar.

  45. Kaynaktan (Esmâ hakikatinden) doldurulmuş kâseleri (kuvveleri) gezdirilir.

  46. Bembeyaz (marifet nûru), içenlere (kullananlara) keyif veren kâseler (kuvveler).

  47. Aklı yanlışa yönlendiren bir özellik yoktur onda... Onlar ondan sarhoş da olmazlar (neyi nasıl yaptıklarının bilincini hiç yitirmezler)!

  48. Yanlarında gözlerini yalnızca onlara dikmiş, göz aydınlığı olanlar vardır.

  49. Sanki onlar (kendileri için) korunmuş yumurtalar (kuvvelerini açığa çıkarmada yardımcı objeler) gibidir.

  50. (Cennettekiler) birbirlerine yönelip soruşurlar.

  51. Onlardan biri dedi ki: “Gerçekten benim bir arkadaşım vardı.”

  52. (O) derdi ki: “Hakikaten sen (bildirilenleri) tasdik edenlerden misin?”

  53. “Gerçekten biz öldüğümüz, toprak ve kemikler olduğumuzda mı cezalandırılacağız?”

  54. Dedi ki: “Siz söz ettiğinizin gerçekleşmesine şahit oldunuz mu?”

  55. İşte şimdi onu yaşadılar; üstelik onu cehennemin tam ortasında gördü.

  56. Dedi ki: “TAllâhi, az kalsın beni de bu çukura yuvarlayacaktın.”

  57. “Eğer Rabbimin nimeti olmasaydı, kesinlikle (cehennem) kapısına zorunlu getirilenlerden olurdum.”

  58. “Biz beden kaydından kurtulmuşlardan değil miyiz?”

  59. “İlk ölümü tadışımız dışında (artık başka ölüm yaşanması söz konusu değil)! Biz azap olunacaklar da değiliz.”

  60. “Muhakkak ki bu büyük kurtuluşun ta kendisidir.”

  61. Çalışanlar işte bunun için çalışsınlar!

  62. Nüzûl itibarıyla bu mu hayırlıdır yoksa zakkum ağacı (kişinin bedeni) mı? (Buraya kadar kişinin hakikatine imanla açığa çıkardığı Esmâ kuvvelerinin yaşatacağı cennet hâlinden bahsedilmişken; şimdi de kişiye cehennemi yaşatacak, kendini beden kabul etmesi sonucu yalnızca bedenî zevklere dönük yaşamasının sonuçları, benzetmelerle anlatılmaya başlanmıştır. A.H.)

  63. Doğrusu biz onu (zakkum ağacını - bedeni) zâlimler için bir sınav objesi kıldık (hakikatlerini mi hatırlayacaklar yoksa kendilerini beden kabul ederek mi yaşayacaklar).

  64. Muhakkak ki o cehennemî (yanmayı oluşturan) kaynaktan oluşan bir ağaçtır (biyolojik bedendir).

  65. Onun (kendini yalnızca beden kabulünün) meyvesi, sanki şeytanların kafaları (bilincin içgüdüsel dürtüleri) gibidir.

  66. Muhakkak ki onlar (dünya yaşamı boyunca) ondan yerler ve ondan karınlarını doldururlar.

  67. Bunun sonucu onlara, yapılarına işleyecek yakıcı su (benlik duygusu) vardır.

  68. Bundan sonra onların dönüş yerleri elbette cehennemdir.

  69. Çünkü onlar atalarını (hakikatten) sapmışlar olarak buldular.

  70. Böylece onların izleri üzerinde ısrarla koşarlar.

  71. Andolsun ki onlardan önce, ilk nesillerin çoğunluğu da (Hakikatten) sapmıştı!

  72. Andolsun ki onların da içinde uyarıcılar irsâl ettik.

  73. O uyarılanların sonu nasıl oldu bir bak!

  74. Sadece Allâh’ın ihlâsa (samimiyete, saflığa) erdirilmiş kulları bunun dışında kaldı.

  75. Andolsun ki Nuh bize yönelmişti... Biz ne güzel icabet edenleriz.

  76. Onu ve Onun ehlini çok büyük tasadan kurtardık.

  77. Onun zürriyetini de devam ettirdik.

  78. Sonrakiler içinde, Onun anılmasını sağladık.

  79. İnsanlar arasında Nuh’a Selâm olsun.

  80. Doğrusu biz muhsinleri (müşahedelerinde Hak’tan gayrı bulunmayanları) böylece cezalandırırız!

  81. Muhakkak ki O, iman eden kullarımızdandır.

  82. Sonra diğerlerini (şirk ehlini) suda boğduk.

  83. Muhakkak ki İbrahim de Onun anlayışındandır.

  84. Rabbine selim bir kalp ile (şuurunda Esmâ hakikatini yaşamakta olarak) yönelmişti!

  85. Hani (İbrahim) babasına ve kavmine: “Neye tapınıyorsunuz?”

  86. “Asılsız şeyler uydurarak, Allâh dûnunda tanrılar mı ediniyorsunuz?”

  87. “Rabb-ül âlemîn’i ne zannediyorsunuz?”

  88. Sonra (İbrahim) yıldızlara (akıl gözüyle) bir bakıp düşündü de...

  89. Dedi ki: “Hasta oluyorum (bu yaptığınıza)!”

  90. Bunun üzerine dönüp Ondan uzaklaştılar.

  91. (İbrahim de) onların tanrılarına yaklaşıp yöneldi de: “Yemez misiniz?” dedi.

  92. “Niye konuşmuyorsunuz?”

  93. (İbrahim) yaklaşıp sağ eliyle darbe vurdu tanrı heykellerine

  94. Bunu görenler hızla dönüp Ona geri geldiler.

  95. (İbrahim) dedi ki: “Elinizle yapıp tanrı kabul ettiğiniz heykellere mi tapıyorsunuz?”

  96. “Hâlbuki sizi de yaptıklarınızı da Allâh yaratmıştır!”

  97. Dediler ki: “Onun için bir bina yapın da Onu, yakanın (ateşin) içine atın!”

  98. Ona tuzak irade ettiler... Biz de onları esfelîn (en aşağılar) kıldık.

  99. (İbrahim) dedi ki: “Muhakkak ki ben Rabbime gidiciyim... (O), bana hidâyet edecek.”

  100. (İbrahim): “Rabbim, bana sâlihlerden hibe et!” (dedi).

  101. Bunun üzerine Onu Haliym bir oğul ile müjdeledik.

  102. (Oğlu İsmail) Onunla birlikte yürüme olgunluğuna ulaşınca, (İbrahim) dedi ki: “Ey oğulcuğum! Muhakkak ki ben seni uykuda görüyorum ve ben seni kurban ediyorum... Bak bakalım sen ne dersin bu işe?”... (Oğlu) dedi ki: “Ey babacığım... Emrolunduğun şeyi yap! İnşâAllâh beni sabredenlerden bulacaksın.”

  103. İkisi de (hükme) teslim olup Onu (İsmail’i) yüzüstü yatırdığında...

  104. Biz Ona: “Ey İbrahim!” diye seslendik.

  105. “Gerçekten rüyanı doğruladın... Doğrusu biz muhsinleri (müşahedelerinde Hak’tan gayrı bulunmayanları) böylece cezalandırırız (yaptığının sonucunu yaşatırız).”

  106. Muhakkak ki bu apaçık bir belâdır (öğretici, idrak ettirici deneyim)!

  107. Ona, bedel olarak çok büyük kurban verdik.

  108. Sonrakiler içinde, Onun anılmasını sağladık.

  109. Selâm olsun İbrahim’e.

  110. Muhsinleri (Allâh’a, görürcesine kulluk edenleri) böylece cezalandırırız.

  111. Muhakkak ki O, iman eden kullarımızdandır.

  112. Ona, sâlihlerden bir Nebi olarak İshak’ı müjdeledik.

  113. Onun üzerine de İshak’ın üzerine de bereket lütfettik... O ikisinin neslinden muhsin de var, kendi nefsine apaçık zulmeden de var.

  114. Andolsun ki Musa ve Harun’a da lütufta bulunduk!

  115. O ikisini ve onların kavimlerini azîm tasadan kurtardık.

  116. Onlara yardım ettik de galip geldiler.

  117. İkisine (Musa ve Harun’a) bilinen bilgiyi verdik.

  118. O ikisini de sırat-ı müstakime yönlendirdik.

  119. Sonrakiler içinde, Onların anılmasını sağladık.

  120. Musa ve Harun’a Selâm olsun!

  121. Doğrusu biz, muhsinleri (Allâh’a, görürcesine kulluk edenleri) böylece cezalandırırız!

  122. Muhakkak ki ikisi de iman eden kullarımızdandır.

  123. Muhakkak ki İlyas da irsâl olunanlardandı.

  124. Hani halkına: “Korunmaz mısınız?” dedi.

  125. “Ba’l’e (dört yüzü olan altından heykel) tapınıp ve yaratanların en güzelini mi (Ahsen-ül Hâlıkîn) bırakıyorsunuz?”

  126. “Rabbiniz Allâh, önceki atalarınızın da Rabbi’dir!”

  127. Onu (İlyas’ı) yalanladılar! Muhakkak ki onlar zorunlu huzura çıktılar!

  128. Sadece Allâh’ın ihlâsa (samimiyete, saflığa) erdirilmiş kulları müstesna.

  129. Sonrakiler içinde, Onun anılmasını sağladık.

  130. Selâm olsun İlyâsîn yolundan gidenlere!

  131. Doğrusu biz, muhsinleri (Allâh’a, görürcesine kulluk edenleri) böylece cezalandırırız.

  132. Muhakkak ki O, iman eden kullarımızdandır.

  133. Muhakkak ki Lût da irsâl olunanlardandı.

  134. Hani Onu ve Onun yakınlarını toptan kurtardık.

  135. Sadece geride kalanlar içinde olan bir kocakarı (Lût a.s.ın iman etmeyen karısı) hariç.

  136. Sonra diğerlerini yerle bir ettik!

  137. Muhakkak ki siz sabahları onların yurtlarından geçersiniz...

  138. Geceleri de... Hâlâ aklınızı kullanmaz mısınız?

  139. Muhakkak ki Yunus da irsâl olunanlardandı (Hakikat bilgisiyle açığa çıkarılanlardandı).

  140. Hani o dopdolu gemiye kaçmıştı (Hakikat bilgisine rağmen halkına yararlı olamadığı düşüncesiyle sıradan yaşamına dönmüştü).

  141. (Yunus) kura çekti (seçim yaptı) de delili geçersiz kılınanlardan oldu (bu tercihi - seçimi onu yanlışa sürükledi ve)...

  142. (Yunus) levmedici olduğu hâlde balık Onu yuttu (pişmanlık duygusuyla karışık bir hâlde, balık = dünya yaşamı onu yuttu);

  143. Eğer (Yunus) tespih edenlerden (işlevini hatırlayanlardan) olmasaydı (eğer tespih ile hakikatini hissederek Allâh’a vechini dönmeseydi);

  144. Bâ’s olunacakları güne kadar (Yunus) balığın karnında kalırdı (ölüm tadılma sürecine kadar dünyasında bedensellikte kalırdı).

  145. Biz Onu hasta (yıpranmış - sağlıksız) olarak çıplak arazide (kuvvelerin bilinmediği bir ortamda) bıraktık.

  146. Üzerine kabak türünden (gövdesi olmayan bitki cinsi) bir ağaç bitirdik (Onda ilâhî marifet meyveleri açığa çıkardık

  147. Onu (Yunus’u) yüz bin (kişiye) yahut daha da fazlasına irsâl ettik.

  148. (Onlar) iman ettiler de, biz onları bir süre mutlu yaşattık.

  149. O hâlde sor görüşlerini onlara (o müşriklere): “Kız çocukları Rabbinin, erkek çocukları onların mı?”

  150. Yoksa biz, onlar seyrederken mi melekleri dişiler olarak, yarattık?

  151. Dikkat edin, muhakkak ki onlar iftira atarak şöyle derler:

  152. “Allâh doğurdu (Allâh’ın oğlu dediler)! Muhakkak ki onlar kesinlikle yalancılardır!”

  153. (Allâh) kızları oğullara tercih mi etmiş?

  154. Ne oluyor size? Nasıl hüküm veriyorsunuz?

  155. Hatırlayıp düşünemiyor musunuz?

  156. Yoksa apaçık bir deliliniz mi var?

  157. Eğer doğru söylüyorsanız bildiğinizi koyun ortaya!

  158. O’nunla (Allâh ile) cinler (normal insan duyularının algılayamadığı bilinçli varlıklar) arasında bir bağ oluşturdular! (Onlara Allâh dûnunda tanrısallık atfettiler)... Andolsun cinler de bilir ki, muhakkak onlar muhdarîndir (zorunlu olarak huzurda hazır tutulacaklardır)!

  159. Allâh onların vasıflandırmalarından münezzehtir!

  160. Sadece Allâh’ın ihlâsa (samimiyete, saflığa) erdirilmiş kulları müstesna (gerisi “muhdarîn” olarak anlatılan sınıftandır).

  161. Muhakkak ki siz ve tapındıklarınız,

  162. O’nun aleyhine (kimseyi) ayartıp kandıramazsınız!

  163. Ancak cehennemî yanışa gidecekler müstesna.

  164. (Bütün açığa çıkan melekî Esmâ kuvveleri): “Bizden, bilinen bir işlevi olmayan yoktur!”

  165. “Muhakkak ki biz, evet biziz o saf saf dizilenler (varlıkta boyutları ve içindekileri meydana getirenler).”

  166. “Muhakkak ki biz, evet biziz o tespih edenler (işlevlerini yerine getirmek suretiyle kulluğunu ifa edenler {tespihin anlamı}).”

  167. Muhakkak ki (o müşrikler) şöyle de diyorlardı:

  168. “Eğer bizim yanımızda da atalarımızdan bize ulaşmış bir bilgi olsa idi...”

  169. “Elbette biz de Allâh’ın ihlâsa (samimiyete, saflığa) erdirilmiş kulları olurduk.”

  170. Şimdiyse hakikat bilgisini inkâr ettiler... Yakında anlayacaklar

  171. Andolsun ki irsâl olunan kullarımıza (şu) sözümüz geçerli olmuştur:

  172. Muhakkak ki onlar, elbette onlar zafere erdirilmişlerdir.

  173. Muhakkak ki bizim ordumuz, onlar galiptirler!

  174. Artık bir süre onlardan yüz çevir!

  175. Onları seyret... Yakında görecekler!

  176. Azabımızın varlıklarında açığa çıkışını (ölümü) acele mi istiyorlar? (Ölüm, hakikati inkâr eden için azabın başlaması, iman eden içinse rahmete ermektir.)

  177. Onların alanına indiğinde, uyarılanların uyanışı ne kötü olur!

  178. Artık bir süre onlardan yüz çevir.

  179. Onları seyret... Yakında görecekler.

  180. Senin Rabbin, İzzet sahibi Rab olarak, onların tanımlamalarından münezzehtir!

  181. İrsâl olunanlara Selâm olsun!

  182. Hamd, Rabb-ül âlemîn Allâh’a aittir.

37 / 114

Bunlar da İlginizi Çekebilir

Bu Sûreyi İndirebilirsiniz!