Sayfayı Yazdır

15 - Hicr Sûresi

"Euzü Billahi mineş şeytanir racim"

BismillahirRahmanirRahıym

  1. Elif, Lââm, Ra... Bunlar O BİLGİnin (Hakikat ve Sünnetullâh), Kurân’ın apaçık işaretleridir.

  2. (Öyle olur ki) hakikat bilgisini inkâr edenler (hakikatlerinden perdeliler), keşke gerçekte teslim olmuşluğumuzun farkında olsaydık, diye şiddetli arzu duyarlar.

  3. Bırak onları, yesinler, zevklensinler; sonu gelmez arzular onları oyalasın! Yakında bilecekler.

  4. Biz hiçbir bölgeyi belli bir yazgısı olmaksızın helâk etmedik.

  5. Hiçbir topluluk ecelini ne öne çekebilir, ne de erteleyebilir.

  6. Dediler ki: “Ey kendisine Zikir (uyaran - hatırlatıcı bilgi) inzâl edilmiş kimse! Muhakkak ki sen mecnunsun (cinlenmişsin).”

  7. “Eğer doğru sözlü isen, bize meleklerle gelmeliydin?”

  8. Biz melekleri bil-Hak (Hak olarak) inzâl ederiz... O vakit de onlara zaten göz açtırılmaz!

  9. Doğrusu biz indirdik O Zikri, Biz!.. Ve muhakkak O’nun koruyucuları biziz!

  10. Andolsun, senden önceki, aynı inancı paylaşan ilk toplumlar içinde de (Rasûller) irsâl ettik.

  11. Onlara bir Rasûl gelir gelmez, mutlaka onunla alay ederlerdi.

  12. İşte Onu suçluların kalplerinde böylece ilerletiriz.

  13. Ona (hatırlatıcı BİLGİye) iman etmezler... Evvelce iman etmeyenlerin yaşadıkları sonuçlardan da ders almazlar.

  14. Üzerlerine semâdan bir kapı açsak da, onun içinden yükselselerdi...

  15. Elbette şöyle derlerdi: “Gözlerimiz bağlandı, hatta biz sihirlenmiş bir toplumuz!”

  16. Andolsun ki biz semâda (beyinde) burçlar meydana getirdik (beyinde hakikat müşahedesini oluşturan özel alanlar {pineal gland} oluşturduk) ve ona ibretle bakanlar için (çeşitli özelliklerle) bezedik.

  17. Onu şeytan-ı racîm’den (amigdalanın oluşturduğu birimsellik - kaybetme korkularından) biz koruduk.

  18. İşitme (orada açığa çıkan hakikati bedenselliğe mâl etme) hırsızlığı yapan müstesna! Onu da apaçık ışık saçan ateş topu (hakikat ilmi nûru) izler.

  19. Arzı (bedeni Esmâ özelliklerini açığa çıkaracak organları alacak şekilde) genişlettik! Onda sâbit dağlar (vücuttaki organlar) ilka ettik... Onda her şeyi ölçülü bitirdik.

  20. Orada hem sizin için ve hem de yaşam gıdası size ait olmayanlar için geçim yolları oluşturduk.

  21. Hiçbir şey yoktur ki onun hazineleri (oluşturan kuvveleri) bizim indîmizde olmasın! Biz onu (o kuvveleri - özellikleri) gereken ölçüsüyle inzâl ederiz (açığa çıkartırız).

  22. Biz rüzgârları (fikirleri), aşılayıcılar (yeni düşünceler - buluşlar oluşturucu) olarak irsâl ettik... Semâdan bir su (bilgi) inzâl ettik de sizi onunla suvardık... Onu saklayıcı siz değilsiniz.

  23. Muhakkak ki biz, evet biziz hayat veren de öldüren de! Biz vârisleriz (siz Fânisiniz biz Bakıy’iz)!

  24. Andolsun ki, sizden ileri geçmek isteyenleri de biliriz; andolsun ki, geriye kalanları da biliriz!

  25. Muhakkak ki Rabbin, “”; onları haşreder! Muhakkak ki O, Hakiym’dir, Aliym’dir.

  26. Andolsun ki, biz insanı dönüşüp gelişen hücresel yapıdan (toprak + su + hava) halkettik.

  27. Cann’ı da daha önce semum ateşten (gözeneklerden geçen, zehirleyici ateşten; ışınsal bedenle, cehennemdeki ateş, semum kelimesiyle tanımlanmıştır. A.H.) yarattık.

  28. Hani Rabbin, melâikeye: “Muhakkak ki ben kuru balçıktan, değişip dönüşen balçıktan (hücre) bir beşer halkedeceğim” demişti.

  29. “Onu tesviye edip (beden ve beyini kemâle erdirip), ona Ruhumdan (Esmâ mânâlarımın özelliklerinden) nefhettim (üfledim); (böylece buyurdum) Ona secdeye kapanın (Onun kuvveleri olarak hizmetine girin)!”

  30. O meleklerin (kuvvelerin) hepsi, toptan secde ettiler (bir kısım Esmâ kuvveleri beyinle açığa çıkmaya başladı).

  31. İblis hariç! (O) secde eden (kuvveler) ile beraber olmadı.

  32. Dedi ki: “Ey İblis! Sana ne oluyor da secde edenlerle beraber olmuyorsun?”

  33. (İblis) dedi ki: “Kuru balçıktan, değişip dönüşen hücresel yapıdan yarattığın bir beşere secde etmek için var olmadım.”

  34. Buyurdu: “O hâlde çık oradan! Muhakkak ki sen racîmsin (tard edilmiş, taşlanmış).”

  35. “Muhakkak ki, Sünnetullâh gerçeğinin açığa çıkma sürecine kadar lânet (hakikatini yaşamaktan uzak düşme) senin üzerinedir.”

  36. (İblis) dedi ki: “Rabbim! (Vefat ederek ölümü tadacakları ve yeni bir bedenle) bâ’s olunacakları sürece kadar bana mühlet ver!”

  37. Buyurdu: “Muhakkak ki sen mühlet verilenlerdensin!”

  38. “Bilinen süreç gelene kadar!”

  39. (İblis) dedi ki: “Rabbim! Bende açığa çıkan Esmâ’n sonucu azdırman yüzünden, yemin ederim ki, arzda (bedenli yaşamlarında) onlara (suçları; Sünnetullâh’a göre perdelilik oluşturan fiilleri) süsleyeceğim ve onları toptan azdıracağım.”

  40. “Onlardan ihlâslandırılmış kulların müstesna!”

  41. Buyurdu ki: “İşte benim üzerime aldığım müstakim yol budur!”

  42. “Muhakkak ki Benim kullarım üzerinde senin bir sultan (gücün, yaptırımın) yoktur... Azgınlardan sana tâbi olanlar müstesna.”

  43. “Muhakkak ki onların hepsinin vadolunan yeri Cehennem’dir.”

  44. “Onun yedi kapısı vardır (Yaratılış amacını aşan şekilde kullanılan göz - kulak - dil - eller - ayaklar - mide - cinsel organ)... Her kapı için onlardan taksim edilmiş bir bölüm vardır.”

  45. Muttakiler ise cennetlerde ve ayn(kaynak)lardadırlar.

  46. “Oraya âminler olarak (Bi-)Selâm ile girin.”

  47. Biz onların, (ayrı görmekten kaynaklanan) kin - düşmanlık duygularını içlerinde söküp attık! Kardeşler olarak tahtlar üzerinde karşılıklı otururlar.

  48. Onda onlara bir yorgunluk dokunmaz (enerjileri tükenmez)... Onlar oradan hiçbir zaman çıkarılmazlar.

  49. Haber ver kullarıma ki, Ben, gerçekten Ben Ğafûr’um, Rahıym’im.

  50. Muhakkak ki azabım (Ben’den ayrı düşmenin yaşatacağı azap), en acı azap odur!

  51. Onlara İbrahim’in konuklarından haber ver.

  52. Hani Onun yanına gelmişlerdi de “Selâm” demişlerdi... (İbrahim de): “Biz sizden endişe duyuyoruz” diye cevap verdi.

  53. (Onlar da) dediler ki: “Endişelenme! Doğrusu biz sana Aliym bir erkek evlat müjdeliyoruz.”

  54. (İbrahim) dedi ki: “İhtiyar olduktan sonra mı bana müjde veriyorsunuz? Ne ile müjdeliyorsunuz?”

  55. Dediler ki: “Seni Hak olarak müjdeliyoruz! Sakın ümitsizliğe düşme!”

  56. (İbrahim) dedi: “(Hakikatten) sapmışların dışında Rabbinin rahmetinden kim ümidini yitirir?”

  57. (İbrahim): “Ey irsâl olunanlar! (Başka) işleviniz nedir?” dedi.

  58. Dediler ki: “Gerçek şu ki, biz suçlular toplumu için irsâl olunduk.”

  59. “Lût ailesi bundan istisna! Biz onların hepsini kurtaracağız.”

  60. (Lût’un) karısı hariç... Onun, geride kalanlardan olmasını takdir ettik.”

  61. Bundan sonra irsâl olunan melâike Lût’a geldi.

  62. (Lût) dedi ki: “Muhakkak ki siz yadırganacak birilerisiniz!”

  63. Dediler ki: “Bilakis, biz sana onların şüpheli oldukları bir konuda (yaptıklarının sonucu azap) getirdik.”

  64. “Biz sana Hak olarak geldik ve biz sözümüze sadığız.”

  65. “O hâlde gecenin bir bölümünde aileni al, uzaklaştır... Sen de arkalarından takip et... Sizden hiçbir kimse geriye bakmasın... Emrolunduğunuz tarafa geçin - gidin!”

  66. Ona şu işi hükmettik: “Kesinlikle bunlar sabahlarken arkaları kesilmiş olacaktır.”

  67. Şehir halkı sevinerek geldi.

  68. (Lût) dedi ki: “Bu kişiler benim misafirlerimdir... Beni utandırmayın.”

  69. “Allâh’tan çekinin ve beni rezil etmeyin!”

  70. Dediler ki: “Biz sana başkalarının işine karışma demedik mi?”

  71. (Lût) dedi ki: “Eğer bu ise yapmak istediğiniz, işte kızlarım!”

  72. Yaşamına yemin olsun ki, onlar (zevk) sarhoşlukları içinde, kör ve şaşkın bocalıyorlar!

  73. Güneş doğarken, o korkunç titreşimli ses onları yakaladı.

  74. Oranın üstünü altına çevirdik ve üzerlerine siccilden taşlar (pişirilmiş taşlaşmış çamur - volkanik lav) yağdırdık.

  75. Gerçek ki, bu olayda feraset sahipleri (görünüşten, içyüzünü fark edenler) için işaretler vardır. (Bir hadîs-î şerîf’te şöyle buyurulur: Rasûlullâh: “İtteku firasetelMu’mini, fe innehu yenzuru BiNûrillâhi teala... Sümme karae; inne fiy zalike leâyâtin lilMütevessimiyn: Mu’minin ferasetinden sakının (dikkate alın), çünkü o, B sırrınca Allâhu Teâlâ’nın Nûr’u ile bakar...” Sonra 75. âyeti okudu.)

  76. Muhakkak ki o şehir, insanların yolları üzerindedir.

  77. Elbette ki bunda iman edenlerce alınası dersler vardır.

  78. Ashab-ı Eyke (orman halkı; Şuayb a.s.ın kavmi) de gerçekten zâlimler idi.

  79. Bu sebeple onlara yaptıklarının acı sonuçlarını yaşattık! Her ikisi de açık seçik görülebilen bir bölgededir.

  80. Gerçek ki, Ashab-ı Hicr (Semud halkı) da Rasûlleri yalanladı.

  81. Onlara işaretlerimizi verdik; ama onlardan yüz çevirdiler.

  82. Dağlardan güvenli evler yontuyorlardı.

  83. O korkunç titreşimli ses (volkanik patlama) onları da sabah vaktine girerlerken yakaladı.

  84. Kazandıkları, onları kurtaramadı.

  85. Biz, semâları ve arzı ve ikisi arasındakileri Hak olarak yarattık! Kesinlikle o Saat (ölüm) gelecektir... O hâlde, hoşgörü ve Hakkanî görüş ile davran.

  86. Kesinlikle Rabbin “”; Hâllak’tır, Aliym’dir.

  87. Gerçek ki, biz sana, Seb-ü Mesânî’yi (yedi zâtî sıfatınla hakikati değerlendirme kuvvesini) ve Kur’ân-ı Aziym’i (hakikat ve Sünnetullâh BİLGİsini) verdik.

  88. Hakikati inkâr edenlerden bir kısmına verdiğimiz geçici dünya nimet ve zevklerine sakın gözünü takma! Sana gereken değeri vermiyorlar diye üzülme... İman edenlere kol kanat ger!

  89. De ki: “Kesinlikle ben, evet ben apaçık bir uyarıcıyım.”

  90. İnzâl ettiğimizi bölüp ayrıştıranlara (Tevrat ve İncil’i işlerine gelenler ve gelmeyenler olarak) olduğu gibi; sana da inzâl ettik (hakikat BİLGİsini)!

  91. Kurân’ı, işlerine geldiği gibi böldüler (çıkarları yönünden Kurân’ı değerlendirdiler)!

  92. Rabbine yemin olsun ki, onların hepsi sorgulanacak...

  93. Yapmakta olduklarından!

  94. Emrolunduğunu (hakikat ve Sünnetullâh bilgisini) açıkla ve müşriklerden yüz çevir!

  95. O alay edenlere karşı, kesinlikle biz sana yeterliyiz!

  96. Onlar ki, Allâh (âlemleri ve hakikatlerini Esmâ’sıyla yaratan) yanı sıra bir tanrı edinirler... Yakında bilecekler!

  97. Yemin olsun ki, onların söyledikleri yüzünden içinin daraldığını elbette biliyoruz.

  98. (O hâlde) Rabbinin Hamdi olarak tespih et ve secde (benliğini yok) edenlerden ol!

  99. Sana yakîn gelene (benliğinin yokluğunu fark edene kadar -ölüm hakikatin fark edilmesi hâlidir- Vâhid’ül Kahhâr’ın yaşanmasına) kadar, Rabbine ibadet et (benliğin varolduğu sürece Rabbine kulluğa, ibadete devam et, tâ ki yakîn gelene kadar; yakîn sonrasında ise bunun doğal sonucu Rabbinin kulluğu devam eder zaten)!

15 / 114

Bunlar da İlginizi Çekebilir

Bu Sûreyi İndirebilirsiniz!