"Euzü Billahi mineş şeytanir racim"

BismillahirRahmanirRahıym

1. Taa, Siiiiyn, Miiiiym;

   Ta, Siin, Miim.

2. Tilke ayatül Kitabil mubiyn;

   Bunlar apaçık ortada olan BİLGİnin (Sünnetullâh’ın) işaretleridir.

3. Lealleke bahı’un nefseke ella yekûnu mu’miniyn;

   İman etmiyorlar diye neredeyse kendini helâk edeceksin?

4. İn neşe’ nünezzil aleyhim mines Semai ayeten fezallet a’nakuhüm leha hadı’ıyn;

   Eğer dilesek semâdan üzerlerine bir mucize inzâl ederiz de, zorunlu olarak boyunları bükülüp, hükmü kabul ederler!

5. Ve ma ye’tiyhim min zikrin miner Rahmâni muhdesin illâ kânu anhu mu’ridıyn;

   Ne zaman kendilerine Rahmân’dan yeni bir hatırlatma gelse, hep ondan yüz çevirirler.

6. Fekad kezzebu feseye’tiyhim enbau ma kânu Bihi yestehziun;

   Gerçekten yalanladılar! Alay edegeldikleri şeyin haberleri, kendilerine yakında gelecektir.

7. Evelem yerav ilel Ardı kem enbetna fiyha min külli zevcin keriym;

   Görmediler mi arzı ki, orada her cömert çiftten (genetik çifte sarmalından) nice (şeyler) yetiştirip büyüttük?

8. İnne fiy zâlike leayeten, ve ma kâne ekseruhüm mu’miniyn;

   Muhakkak ki bunda bir işaret vardır... Onların ekseriyeti (Hakk’a, hakikatlerine) iman etmemişlerdir.

9. Ve inne Rabbeke le HUvel Aziyzur Rahıym;

   Muhakkak ki senin Rabbin “HÛ”; El Aziyz’dir, Er Rahıym’dir.

10. Veiz nada Rabbüke Musa eni’til kavmez zâlimiyn;

    Hani Rabbin Musa’ya: “Zâlimler topluluğuna git!” diye nida etmişti.

11. Kavme fir’avn* ela yettekun;

    “Firavun’un halkına... Korkup korunmayacaklar mı?”

12. Kale Rabbi inniy ehafü en yükezzibun;

    (Musa) dedi ki: “Rabbim, beni yalanlamalarından korkuyorum!”

13. Ve yedıyku sadriy ve lâ yentaliku lisaniy feersil ila Harun;

    “İçim daralıyor, dilim çözülmüyor, bunun için Harun’a (görev) irsâl et!”

14. Ve lehüm aleyye zenbün feehafü en yaktülun;

    “Beni öldürmelerinden korkuyorum; çünkü onların haklı oldukları bir suçum var!”

15. Kale kella* fezheba Bi âyâtiNA inna meaküm müstemi'un;;

    Buyurdu ki: "Hayır, asla!"... "İkiniz mucizelerimiz - delillerimiz olarak gidiniz... Doğrusu biz sizinle BİRlikteyiz, işiticileriz."

16. Fe’tiya fir’avne fekula inna Rasûlü Rabbil alemiyn;

    “İkiniz Firavun’a gelin ve deyin ki: Muhakkak ki biz Rabb-ül âlemîn’in (Esmâ özellikleriyle âlemdekileri yaratanın) Rasûlüyüz...”

17. En ersil meana beniy israiyl;

    “İsrailoğullarını bizimle birlikte gönder.”

18. Kale elem nürabbike fiyna veliyden ve lebiste fiyna min ‘umürike siniyn;

    (Firavun) dedi ki: “Yanımızda ufak çocukken, seni terbiye edip yetiştirmedik mi? Hayatının nice yıllarını bizimle geçirmemiş miydin?”

19. Ve fealte fa’letekelletiy fealte ve ente minel kafiriyn;

    “Bir de o fiili işledin! (Firavun’un halkından birini öldürmek)... Sen nankörlerdensin!”

20. Kale fealtüha izen ve ene minad dâlliyn;

    (Musa) dedi ki: “O filli işlediğimde ben ne yaptığımın farkında değildim.”

21. Feferartü minküm lemma hıftüküm fevehebe liy Rabbiy hükmen ve cealeniy minel murseliyn;

    “Bu yüzden de sizden korkumdan firar ettim... Rabbim de bana bir hüküm hibe etti ve beni Rasûllerden kıldı.”

22. Ve tilke nı’metün temünnüha aleyye en abbedte beniy israiyl;

    “Nimetim diye başıma kaktığın şey, İsrailoğullarını köleleştirmen yüzünden oluşan bir olaydır!”

23. Kale fir’avnü ve ma Rabbül alemiyn;

    Firavun dedi ki: “Peki, Rabb-ül âlemîn nedir?”

24. Kale Rabbüs Semavati vel Ardı ve ma beynehüma* in küntüm mukıniyn;

    (Musa) dedi ki: “Semâların, arzın ve ikisi arasında olan şeylerin Rabbi (Esmâ’sından meydana getireni), eğer yakîn ehliyseniz (bilirsiniz)!”

25. Kale limen havlehu ela testemi’un;

    (Firavun) etrafında olanlara: “İşitiyor musunuz?” dedi.

26. Kale Rabbüküm ve Rabbü abaikümül evveliyn;

    (Musa) dedi ki: “Sizin de Rabbiniz, önceki atalarınızın da Rabbi.”

27. Kale inne Rasûlekümülleziy ursile ileyküm le mecnun;

    (Firavun) dedi ki: “Size irsâl olunan bu Rasûlünüz kesinlikle cinnî etki altındadır.” (Rasûllerin birçoğu hakikati dillendirdiğinde, cin etkisi altında olma ithamına maruz kalmıştır. A.H.)

28. Kale Rabbül meşrikı velmağribi ve ma beynehüma* in küntüm ta’kılun;

    (Musa) dedi ki: “Doğu, batı ve ikisi arasındaki her şeyin Rabbi... Eğer aklınızı kullanıyorsanız!”

29. Kale leinittehazte ilâhen ğayriy le ec’alenneke minel mescuniyn;

    (Firavun) dedi ki: “Andolsun ki, eğer benim gayrımı tanrı edinirsen, seni zindana attırırım!”

30. Kale evelev ci’tüke Bi şey’in mubiyn;

    (Musa) dedi ki: “Apaçık bir şey ile (apaçık bir delil olarak) sana gelmişsem de mi?”

31. Kale fe’ti Bihi in künte mines sadikıyn;

    (Firavun) dedi ki: “Hadi göster bakalım, eğer doğru söyleyenlerden isen?”

32. Feelka ‘asâhü feizâ hiye sü’banun mubiyn;

    (Musa da) asasını bıraktı; birden o kesinlikle yılan olarak göründü!

33. Ve nezea yedehu feizâ hiye beydâu linnazıriyn;

    (Musa) elini çekip çıkardı (gömleğinden), bakanlar bembeyaz gördü!

34. Kale lilmelei havlehu inne hazâ lesahırun aliym;;

    (Firavun) çevresindeki ileri gelenlerine dedi ki: “Muhakkak ki bu çok bilen bir sihirbaz...”

35. Yüriydü en yuhriceküm min ardıküm Bi sihrih* femazâ te’mürun;

    "Sihri ile sizi mekânınızdan çıkarmayı diliyor... Nedir öneriniz?"

36. Kalu ercih ve ehahü veb’as fiyl medaini haşiriyn;

    Dediler ki: “Onu ve kardeşini alıkoy... Şehirlere de haberciler yolla...”

37. Ye’tuke Bi külli sahharin aliym;

    “Bütün bilgiç sihirbazları sana getirsinler!”

38. Fecümias seharetü li miykati yevmin ma’lum;

    Nihayet sihirbazlar belirlenen zamanda, bilinen bir yerde toplandılar.

39. Ve kıyle linNasi hel entüm müctemiun;

    İnsanlara: “Hepiniz toplandınız mı?” denildi.

40. Leallena nettebi’us seharete in kânu hümül ğalibiyn;

    “Eğer galip gelirlerse, muhtemelen biz sihirbazlara tâbi oluruz” (dedi halk).

41. Felemma caesseharetü kalu li fir’avne einne lena leecren in künna nahnül ğalibiyn;

    Sihirbazlar geldiklerinde, Firavun’a dediler ki: “Peki biz galip gelirsek, bir kazancımız olacak mı?”

42. Kale ne’am ve inneküm izen leminel mükarrebiyn;

    (Firavun): “Evet” dedi... “Siz o takdirde benim en yakınlarım olacaksınız.”

43. Kale lehüm Musa elku ma entüm mülkun;

    Musa onlara dedi ki: “Atın (ortaya) bakalım elinizdekileri!”

44. Feelkav hıbalehüm ve ‘ısıyyehüm ve kalu Bi ‘ızzeti fir’avne inna le nahnül ğalibun;

    Onlar da iplerini ve asalarını attılar ve: “Firavun’un izzetine yemin olsun, galip geleceğiz” dediler.

45. Feelka Musa ‘asâhü feizâ hiye telkafü ma ye’fikûn;

    Musa da asasını attı; bir de ne görsünler, o (asa), onların var gösterdiklerini kapıp yutuyor!

46. Feulkıyes seharetü sacidiyn;

    Bunu gören sihirbazlar, yere kapandılar Musa önünde!

47. Kalu amenna Bi Rabbil alemiyn;

    Dediler ki: “Âlemlerin Rabbine iman ediyoruz...”

48. Rabbi Musa ve Harun;

    “Musa’nın ve Harun’un Rabbine!”

49. Kale amentüm lehu kable en azene leküm* innehu le kebiyrukümülleziy allemekümüs sihr* felesevfe ta’lemun* le ukattı’anne eydiyeküm ve ercüleküm min hılafin ve leusallibenneküm ecme’ıyn;

    (Firavun) dedi ki: “Ben size izin vermeden mi Ona iman ettiniz? Kesinlikle O, size sihri öğreten büyüğünüzdür... Yakında bileceksiniz... Ellerinizi ve ayaklarınızı çaprazlama kestirip, kesinlikle hepinizi toptan astıracağım.”

50. Kalu lâ dayr* inna ila Rabbina münkalibun;

    (İman eden sihirbazlar da) dediler ki: “Zararı olmaz! Kesinlikle biz Rabbimize (hakikatimize) dönücüleriz.”

51. İnna natme’u en yağfire lena Rabbüna hatayana en künna evvelel mu’miniyn;

    “Biz ilk iman edenler olarak, Rabbimizin hatalarımızı mağfiret edeceğini umuyoruz.”

52. Ve evhayna ila Musa en esri Bi ıbadiy inneküm müttebe’un;

    Musa’ya: “Kullarımı gece oradan götür... Siz takip edileceksiniz” diye vahyettik.

53. Feersele fir’avnü fiyl medaini haşiriyn;

    Firavun, şehirlere haberciler saldı...

54. İnne haülai le şirzimetün kaliylun;

    “Bunlar (İsrailoğulları) önemsiz bir azınlıktır!”

55. Ve innehüm leNA leğaizun;

    “Ne var ki bizi öfkelendiriyorlar!”

56. Ve inna lecemiy’un hazirun;

    “Doğrusu biz (her şeye) hazırlıklı bir topluluğuz” (dedi Firavun).

57. Feahrecnahüm min cennatin ve uyun;

    Bu yüzden onları bağ-bahçelerden ve pınarlardan çıkardık.

58. Ve künuzin ve mekamin keriym;

    Hazinelerden, zenginliklerden!

59. Kezâlik* ve evresnaha beniy israiyl;

    İşte böyle... (Sonunda) onlara (Firavun hanedanına) İsrailoğullarını vâris kıldık.

60. Feetbe’uhüm müşrikıyn;

    (Firavun ve ordusu) güneş doğarken onları izlediler.

61. Felemma terael cem’ani kale ashabu Musa inna lemüdrekûn;

    İki topluluk birbirini görünce, Musa’nın çevresindekiler: “Bize yetiştiler” dediler.

62. Kale kella* inne me’ıye Rabbiy seyehdiyn;

    (Musa) dedi ki: “Hayır! Rabbim benimledir; (kurtuluşun) yolunu gösterecektir!”

63. Feevhayna ila Musa enıdrib Bi asakel bahr* fenfeleka fekâne küllü firkın ket tavdil azıym;

    Musa’ya: “Asan ile denize vur” diye vahyettik... (Vurunca) patladı, ikiye yarıldı... Sonra her bir yan büyük bir dağ gibi oldu.

64. Ve ezlefna semmel âhariyn;

    Diğerlerini de (takip edenleri) oraya yaklaştırdık.

65. Ve enceyna Musa ve men meahu ecme’ıyn;

    Musa’yı ve Onunla beraber olanların hepsini kurtardık.

66. Sümme ağraknel âhariyn;

    Sonra, ötekilerini suda boğduk.

67. İnne fiy zâlike leayeten ve ma kâne ekseruhüm mu’miniyn;

    Muhakkak ki bu olayda bir mucize - ders var! Onların çoğunluğu ise buna iman etmiş değillerdir.

68. Ve inne Rabbeke le HUvel ‘Aziyzur Rahıym;

    Muhakkak ki senin Rabbin “HÛ”dur; El Aziyz’dir, Er Rahıym’dir.

69. Vetlü aleyhim nebee İbrahiym;

    İbrahim’in haberini de anlat onlara.

70. İz kale liebiyhi ve kavmihi ma ta’budun;

    Hani (İbrahim) babasına ve toplumuna: “Neye kulluk ediyorsunuz?” demişti

71. Kalu na’budu asnamen fenezallü leha akifiyn;

    Dediler ki: “Putlara kulluk ederiz, hep onlarla meşgûlüz.”

72. Kale hel yesme’uneküm iz ted’un;

    (İbrahim) dedi ki: “Dua ettiğinizde sizi işitirler mi?”

73. Ev yenfeuneküm ev yedurrun;

    “Yahut size fayda sağlıyor ya da zarar veriyorlar mı?”

74. Kalu bel vecedna abaena kezâlike yef’alun;

    Dediler ki: “Hayır! Fakat atalarımızı bunu uygular bulduk (biz de taklit ediyoruz onları)!”

75. Kale eferaeytüm ma küntüm ta’budun;

    (İbrahim) dedi ki: “Bir düşünün! Neye kulluk ediyorsunuz...”

76. Entüm ve abaükümül akdemun;

    “Siz ve geçmişteki atalarınız!”

77. Feinnehüm adüvvün liy illâ Rabbel alemiyn;

    “Kesinlikle onlar benim düşmanımdır... Sadece Rabb-ül âlemîn...”

78. Elleziy halekaniy feHUve yehdiyn;

    “Ki O, beni yarattı... O bana hidâyet eder.”

79. Velleziy HUve yut’ımüniy ve yeskıyn;

    “Ki O, beni yedirip doyurur ve içirir.”

80. Ve izâ merıdtu feHUve yeşfiyn;

    “Hastalandığımda, O’dur bana şifa veren.”

81. Velleziy yümiytüniy sümme yuhyiyn;

    “Ki O, beni öldüren, sonra dirilten.”

82. Velleziy at’meu en yağfire liy hatıy’etiy yevmeddiyn;

    “Ki O, Din hükümleri sürecinde hatalarımı mağfiret edeceğini umduğum.”

83. Rabbi heb liy hükmen ve elhıkniy Bis salihıyn;

    “Rabbim, bana bir hüküm hibe et ve beni sâlihlere dâhil et!”

84. Vec’al liy lisane sıdkın fiyl ahıriyn;

    “Arkamdan geleceklere de hakikati iletmemi sağla!”

85. Vec’alniy min veraseti cennetin na’ıym;

    “Beni nimetler cennetinin vârislerinden kıl!”

86. Vağfir liebiy innehu kâne mineddâlliyn;

    “Babamı mağfiret et! Muhakkak ki o, doğru inançtan sapanlardandı!”

87. Ve lâ tuhziniy yevme yüb’asûn;

    “Bâ’s sürecinde beni rezil - rüsva etme!”

88. Yevme lâ yenfe’u malun ve lâ benun;

    “O süreçte zenginlik de fayda vermez, oğullar da (fayda vermez).”

89. İlla men etAllâhe Bi kalbin seliym;

    “Sadece, Allâh’a kalb-i selîm (şuurunda hakikat açığa çıkmış olan) ile gelmiş kimse müstesna!”

90. Ve üzlifetil cennetü lil müttekıyn;

    Korunmuşlara cennet (yaşantısı) yaklaştırılmıştır.

91. Ve bürrizetil cahıymü li ğaviyn;

    Hakikatten sapanlar içinse; cehennem önlerine getirilmiştir!

92. Ve kıyle lehüm eyne ma küntüm ta’budun;

    Onlara: “Nerede tapındığınız şeyler?” denildi.

93. Min dunillâh* hel yensuruneküm ev yentasırun;

    “Allâh dûnunda tapındıklarınız... Size yardım ediyorlar mı? Yahut kendilerine bir yardımları dokunur mu?”

94. Fekübkibu fiyha hüm vel ğavun;

    Onlar (taptıklarınız) ve hakikatinden sapıp putlara tapanlar, onun içinde (cehennemde) tepetaklak yüzüstü yere çarpılmıştır!

95. Ve cünudü ibliyse ecme’un;

    İblis’in orduları da toptan (oraya atılmıştır).

96. Kalu ve hüm fiyha yahtesımun;

    Onlar orada tartışarak dediler ki:

97. TAllâhi in künna lefiy dalalin mubiyn;

    “TAllâhi, kesinlikle apaçık bir sapkınlık içinde imişiz!”

98. İz nüsevviyküm Bi Rabbil alemiyn;

    “Hani sizi Rabb-ül âlemîn ile eşit kılmıştık.”

99. Ve ma edallena illel mücrimun;

    “Bizi ancak o suçlular (hakikati inkâr edenler) saptırdı.”

100. Femalena min şafi’ıyn;

     “Şefaatçimiz de yok.”

101. Ve lâ sadiykın hamiym;

     “Güveneceğimiz bir dostumuz da yok.”

102. Felev enne lena kerreten fenekûne minel mu’miniyn;

     “Keşke geri dönebilsek de (hakikate) iman etmenin getirisini elde etsek.”

103. İnne fiy zâlike leayeten ve ma kâne ekseruhüm mu’miniyn;

     Muhakkak ki bu olayda bir ders vardır... Onların çoğunluğu (hakikatlerine) iman etmiş değillerdir.

104. Ve inne Rabbeke le HUvel Aziyzur Rahıym;

     Kesinlikle Rabbin “HÛ”; El Aziyz’dir, Er Rahıym’dir.

105. Kezzebet kavmü Nuhınil murseliyn;

     Nuh toplumu da Rasûlleri yalanladı.

106. İz kale lehüm ehuhüm Nuhun ela tettekun;

     Hani kardeşleri Nuh onlara dedi ki: “Korkup sakınmaz mısınız?”

107. İnniy leküm Rasûlün emiyn;

     “Kesinlikle sizin için güvenilir bir Rasûlüm.”

108. Fettekullâhe ve etıy’un;

     “O hâlde Allâh’tan (kesinlikle yaptıklarınızın sonucunu yaşatacağı için) korunun ve bana itaat edin!”

109. Ve ma es’elüküm aleyhi min ecr* in ecriye illâ alâ Rabbil alemiyn;

     “Bunun için sizden bir karşılık istemiyorum... Çalışmamın karşılığını yaşatacak olan sadece Rabb-ül âlemîn’dir!”

110. Fettekullâhe ve etıy’un;

     “O hâlde Allâh’tan (kesinlikle yaptıklarınızın sonucunu yaşatacağı için) korunun ve bana itaat edin!”

111. Kalu enu’minu leke vettebeakel erzelun;

     Dediler ki: “En alt tabaka sana tâbi oluyor iken, sana iman eder miyiz hiç?”

112. Kale ve ma ılmiy Bima kânu ya’melun;

     (Nuh) dedi ki: “Onların yaptıkları konusunda bilgim yok...”

113. İn hısabühüm illâ alâ Rabbiy lev teş’urun;

     “Onların yaptıklarının sonucu, Rabbimin bileceği iştir... Olayın şuuruna varsaydınız!”

114. Ve ma ene Bi taridil mu’miniyn;

     “Ben iman edenleri uzaklaştırıcı değilim!”

115. İn ene illâ neziyrun mubiyn;

     “Ben sadece apaçık bir uyarıcıyım!”

116. Kalu lein lem tentehi ya Nuhu le tekûnenne minel mercumiyn;

     Dediler ki: “Andolsun ki ey Nuh, eğer vazgeçmezsen kesinlikle taşlanarak öldürüleceksin!”

117. Kale Rabbi inne kavmiy kezzebun;

     (Nuh) dedi ki: “Rabbim... Halkım kesinkes beni yalanladı!”

118. Feftah beyniy ve beynehüm fethan ve necciniy ve men me’ıye minel mu’miniyn;

     “Benimle onların arasını aç ki (lâyıklarını bulsunlar; Rasûl aralarında yaşarken azap gelmez); beni ve iman edenlerden benimle beraber olanları kurtar.”

119. Feenceynahu ve men meahu fiyl fülkil meşhun;

     Biz de Onu ve Onunla beraber olan kimselerle dolu gemiyle, onları kurtardık.

120. Sümme ağrakna ba’dül bakıyn;

     Sonra, onların ardında kalanları suda boğduk!

121. İnne fiy zâlike le ayeten ve ma kâne ekseruhüm mu’miniyn;

     Muhakkak ki bu olayda bir mucize - ders vardır... Ne var ki onların ekseriyeti iman edenler değillerdir!

122. Ve inne Rabbeke le HUvel ‘Aziyzur Rahıym;

     Kesinlikle Rabbindir “HÛ”; El Aziyz’dir, Er Rahıym’dir.

123. Kezzebet Âdünil murseliyn;

     Ad (Hud a.s.’ın halkı) da Rasûlleri yalanladı.

124. İz kale lehüm ehuhüm Hudün ela tettekun;

     Hani kardeşleri Hud onlara dedi ki: “Korkup sakınmaz mısınız (korunun; takva elde edin!)?”

125. İnniy leküm Rasûlün emiyn;

     “Şüphesiz ki ben sizin için güvenilir bir Rasûlüm.”

126. Fettekullâhe ve etıy’un;

     “O hâlde Allâh’tan (kesinlikle yaptıklarınızın sonucunu yaşatacağı için) korunun ve bana itaat edin.”

127. Ve ma es’elüküm aleyhi min ecr* in ecriye illâ alâ Rabbil alemiyn;

     “Bunun üzerine sizden bir karşılık istemiyorum... Çalışmamın karşılığı sadece Rabb-ül âlemîn’e aittir.”

128. Etebnune Bi külli riy’ın ayeten ta’besûn;

     “Siz her tepeye köşkler inşa edip, oyalanıyor musunuz?”

129. Ve tettehızûne mesani’a lealleküm tahlüdun;

     “Sonsuz yaşayacakmış gibi kale benzeri evler mi yaptırıyorsunuz?”

130. Ve izâ betaştüm betaştüm cebbariyn;

     “Gücünüze dayanarak hakları ortadan kaldırıp, ele geçirdiğinize sahip oluyorsunuz!”

131. Fettekullâhe ve etıy’un;

     “Artık Allâh’tan (kesinlikle yaptıklarınızın sonucunu yaşatacağı için) korunun ve bana itaat edin.”

132. Vettekulleziy emeddeküm Bima ta’lemun;

     "Bildiğiniz nimetlerle size yardım edenden korunun."

133. Emeddeküm Bi en’amin ve beniyn;

     “En’am (kurban edilebilir hayvanlar) ve oğullar verdi.”

134. Ve cennatin ve ‘uyun;

     “Bahçeler, pınarlar...”

135. İnniy ehafü aleyküm azâbe yevmin azıym;

     “Doğrusu, çok büyük bir sürecin azabı üzerinizdedir (diye) korkuyorum.”

136. Kalu sevaün aleyna eveazte em lem tekün minel va’ızıyn;

     Dediler ki: “İster öğüt ver ister verme; bize birdir!”

137. İn hazâ illâ hulukul evveliyn;

     “Bu eskilerin uydurmasıdır!”

138. Ve ma nahnu Bi muazzebiyn;

     “Biz azaba da çarpılmayacağız!”

139. Fekezzebuhu feehleknahüm* inne fiy zâlike le ayeten, ve ma kâne ekseruhüm mu’miniyn;

     Böylece Onu yalanladılar, biz de onları helâk ettik! Muhakkak ki bu olayda bir mucize - ders vardır! Onların ekseriyeti de iman eden değillerdir.

140. Ve inne Rabbeke le HUvel ‘Aziyzur Rahıym;

     Kesinlikle senin Rabbin’dir “HÛ”; El Aziyz’dir, Er Rahıym’dir.

141. Kezzebet Semudül murseliyn;

     Semud da Rasûlleri yalanladı.

142. İz kale lehüm ehuhüm Salihun ela tettekun;

     Hani kardeşleri Sâlih onlara dedi ki: “Korkup sakınmaz mısınız?”

143. İnniy leküm Rasûlün emiyn;

     “Ben kesinlikle güveneceğiniz bir Rasûlüm.”

144. Fettekullâhe ve etıy’un;

     “O hâlde Allâh’tan (kesinlikle yaptıklarınızın sonucunu yaşatacağı için) korunun ve bana itaat edin.”

145. Ve ma es’elüküm aleyhi min ecr* in ecriye illâ alâ Rabbil alemiyn;

     “Bunun için sizden bir karşılık istemiyorum... Hizmetimin karşılığı yalnızca Rabb-ül âlemîn’e aittir.”

146. Etütrekûne fiyma hahüna aminiyn;

     “(Ne yaparsanız yapın) hep böyle güvende olacağınızı mı sanıyorsunuz?”

147. Fiy cennatin ve ‘uyun;

     “Cennetler (bahçeler) ve pınarlar içinde...”

148. Ve züru’ın ve nahlin tal’uha hedıym;

     “Ekinler ve tomurcuklarıyla hurma ağaçları!”

149. Ve tenhıtune minel cibali buyuten farihiyn;

     “Hünerli ve keyifli olarak dağlardan evler yontuyorsunuz!”

150. Fettekullâhe ve etıy’un;

     “O hâlde Allâh’tan (kesinlikle yaptıklarınızın sonucunu yaşatacağı için) korunun ve bana itaat edin.”

151. Ve lâ tutıy’u emrel müsrifiyn;

     “Yetkisini aşanların emrine itaat etmeyin!”

152. Elleziyne yüfsidune fiyl Ardı ve lâ yuslihun;

     “Ki onlar (yetkilerini aşanlar) dünyada insanları yanlışa yönlendirirler, düzeltici olmazlar.”

153. Kalu innema ente minel müsahhariyn;

     Dediler ki: “Sen büyülenmişsin (etki altına girmişsin).”

154. Ma ente illâ beşerun mislüna* fe’ti Bi ayetin in künte mines sadikıyn;

     “Sen yalnızca bizim benzerimiz bir beşersin (ama kendini farklı sanıyorsun)! Eğer sözünde sadıksan hadi bir mucize göster!”

155. Kale hazihi nakatün leha şirbün ve leküm şirbü yevmin ma’lum;

     (Sâlih) dedi ki: “Şu (başıboş) dişi deve... Onun da bir su içme sırası var, sizin develerinizin de...”

156. Ve lâ temessuha Bi suin feye’huzeküm azâbü yevmin azıym;

     “(Sakın) ona kötülük yapmayın. (Aksi takdirde) sizi çok güçlü bir sürecin azabı yakalar.”

157. Feakaruha feasbahu nadimiyn;

     (Uyarıyı dinlemeyip) dişi deveyi vahşice boğazladılar; sonunda da çok pişman oldular.

158. Feehazehümül azâb* inne fiy zâlike le ayeten ve ma kâne ekseruhüm mu’miniyn;

     Sonunda o azap onları çarptı! Muhakkak ki bu olayda bir işaret - ders vardır... Onların çoğunluğu iman etmemişlerdir!

159. Ve inne Rabbeke le HUvel ‘Aziyzur Rahıym;

     Kesinlikle Rabbin “HÛ”; El Aziyz’dir, Er Rahıym’dir.

160. Kezzebet kavmü Lutınil murseliyn;

     Lût toplumu da Rasûlleri yalanladı.

161. İz kale lehüm ehuhüm Lutun ela tettekun;

     Hani kardeşleri Lût onlara dedi ki: “Korkup sakınmaz mısınız?”

162. İnniy leküm Rasûlün emiyn;

     “Ben kesinlikle güveneceğiniz bir Rasûlüm.”

163. Fettekullâhe ve etıy’un;

     “O hâlde Allâh’tan (kesinlikle yaptıklarınızın sonucunu yaşatacağı için) korunun ve bana itaat edin.”

164. Ve ma es’elüküm aleyhi min ecr* in ecriye illâ alâ Rabbil alemiyn;

     “Bunun için sizden bir karşılık istemiyorum... Hizmetimin karşılığı yalnızca Rabb-ül âlemîn’e aittir.”

165. Ete’tunez zükrane minel alemiyn;

     “İnsanlardan (dişileri bırakıp) erkeklerle mi yatmak istiyorsunuz?”

166. Ve tezerune ma haleka leküm Rabbüküm min ezvaciküm* bel entüm kavmün adun;

     “Rabbinizin sizin için yarattığı kadınları bırakıyorsunuz! Hayır, siz sınırlarınızı aşan bir topluluksunuz!”

167. Kalu lein lem tentehi ya Lutu letekûnenne minel muhreciyn;

     Dediler ki: “Andolsun ki ey Lût, eğer (bu söylemlerinden) vazgeçmezsen, kesinlikle (buradan) çıkarılacaksın!”

168. Kale inniy liameliküm minel kaliyn;

     (Lût) dedi ki: “Gerçek şu ki, sizin bu fiillerinizden nefret ediyorum!” (Fâile değil, fiile nefret gerçeği vurgulanıyor. A.H.)

169. Rabbi necciniy ve ehliy mimma ya’melun;

     “Rabbim, beni ve ehlimi (bunların) yaptıklarından kurtar.”

170. Fenecceynahu ve ehlehu ecme’ıyn;

     Bunun üzerine Onu ve ehlini toptan kurtardık.

171. İlla ‘acuzen fiyl ğabiriyn;

     Sadece gelmek istemeyen kocakarı (Lût a.s.ın iman etmeyen karısı) hariç!

172. Sümme demmernel âhariyn;

     Sonra diğerlerini yerle bir ettik!

173. Ve emtarna aleyhim metaren, fesae metarul münzeriyn;

     Onların üzerine öyle bir yağmur yağdırdık ki! Uyarılanların yağmuru ne kötüdür!

174. İnne fiy zâlike le ayeten, ve ma kâne ekseruhüm mu’miniyn;

     Muhakkak ki bu olayda da bir işaret - ders vardır... Ne var ki onların çoğunluğu iman etmemiştir.

175. Ve inne Rabbeke le HUvel ‘Aziyzur Rahıym;

     Kesinlikle Rabbin “HÛ”; El Aziyz’dir, Er Rahıym’dir.

176. Kezzebe Ashabül Eyketil murseliyn;

     Ashab-ı Eyke de (orman halkı, Şuayb a.s.ın kavmi) Rasûlleri yalanladı!

177. İz kale lehüm Şu’aybün ela tettekun;

     Hani Şuayb onlara dedi ki: “Korkup sakınmaz mısınız?”

178. İnniy leküm Rasûlün emiyn;

     “Ben kesinlikle güveneceğiniz bir Rasûlüm.”

179. Fettekullâhe ve etıy’un;

     “O hâlde Allâh’tan (kesinlikle yaptıklarınızın sonucunu yaşatacağı için) korunun ve bana itaat edin.”

180. Ve ma es’elüküm aleyhi min ecr* in ecriye illâ alâ Rabbil alemiyn;

     “Bunun için sizden bir karşılık istemiyorum... Hizmetimin karşılığı yalnızca Rabb-ül âlemîn’e aittir.”

181. Evfül keyle ve lâ tekûnu minel muhsiriyn;

     “Ölçmeyi tam yapın... Tartıda hile yapıp eksik vermeyin!”

182. Vezinu Bil kıstasil müstekıym;

     “Sağlıklı ölçümleme ile ölçün!”

183. Ve lâ tebhasünnase eşyaehüm ve lâ ta’sev fiyl Ardı müfsidiyn;

     “İnsanların hakkını vermemezlik etmeyin ve düzgün düzeni bozmayın, dünyada taşkınlık yapmayın.”

184. Vettekulleziy halakaküm vel cibilletel evveliyn;

     “Sizi ve önceki nesilleri yaratandan (onlara yaptıklarının sonucunu yaşattığı ve size de yaşatacağı için) korunun!”

185. Kalu innema ente minel müsahhariyn;

     Dediler ki: “Sen yalnızca büyülenmişsin (etki altındasın)!”

186. Ve ma ente illâ beşerun mislüna ve in nazunnüke leminel kâzibiyn;

     “Sen bizim gibi bir beşersin! Senin yalancı olduğunu düşünüyoruz!”

187. Feeskıt aleyna kisefen mines Semai in künte mines sadikıyn;

     “Eğer sözünde sadıksan, hadi üzerimize semâdan parçalar düşürt.”

188. Kale Rabbiy a’lemu Bi ma ta’melun;

     (Şuayb) dedi ki: “Rabbim, yaptıklarınızı (yaratan olarak) daha iyi bilir.”

189. Fekezzebuhu feehazehüm azâbü yevmiz zulleti, innehu kâne azâbe yevmin azıym;

     Böylece Onu yalanladılar da bu yüzden o kararan günün şiddetli azabı onları yakaladı... Muhakkak ki o azîm bir sürecin azabı idi.

190. İnne fiy zâlike le ayeten, ve ma kâne ekseruhüm mu’miniyn;

     Muhakkak ki bu olayda da işaret - ders vardır... Ne var ki onların çoğunluğu iman etmemiştir!

191. Ve inne Rabbeke le HUvel ‘Aziyzur Rahıym;

     Kesinlikle Rabbin “HÛ”; El Aziyz’dir, Er Rahıym’dir.

192. Ve innehu letenziylü Rabbil alemiyn;

     Muhakkak ki O (Kur’ân), Rabb-ül âlemîn’in tenzîlidir (hakikatin olan El Esmâ mertebesinden şuuruna boyutsal iniştir)!

193. Nezele BihirRuhul emiyn;

     Er Ruh-ul Emin (Fuadına yansıyan Esmâ ilmi) Onunla (Cibrîl) indi!

194. Alâ kalbike li tekûne minel münziriyn;

     Senin kalbine (şuuruna) ki, (bu bilgiye dayalı olarak) uyarıcılardan olasın!

195. Bi lisanin ‘Arabiyyin mubiyn;

     Apaçık bir Arapça anlatım diliyle!

196. Ve innehu lefiy zübüril evveliyn;

     Şüphesiz ki O (hakikat bilgisi), öncekilerin hikmetli bilgilerinde de vardır.

197. Evelem yekün lehüm ayeten en ya’lemehu ulemaü beniy israiyl;

     İsrailoğullarının âlimlerinin Onu bilmesi, onlar için bir delil değil midir?

198. Velev nezzelnahu alâ ba’dıl a’cemiyn;

     Eğer Onu Arapça bilmeyen birine inzâl etseydik;

199. Fekareehu aleyhim ma kânu Bihi mu’miniyn;

     Onu, onlara bildirseydi; gene Ona iman etmezlerdi.

200. Kezâlike seleknahü fiy kulubil mücrimiyn;

     İşte Onu, (hakikati inkâr) suçu işleyenlerin akıllarına bu kadar sokarız!

201. Lâ yu’minune Bihi hatta yeravül azâbel eliym;

     Feci azabı görünceye kadar Ona iman etmezler.

202. Feye’tiyehüm bağteten ve hüm lâ yeş’urun;

     (Ölüm azabı) onlara, düşünmedikleri bir anda, ansızın gelir! (Ölüm, en büyük azaptır; çünkü kişi ölümü tadarak hakikatini bizzat müşahede eder ve hakikatinin hakkını veremediğini kavrar; artık bunun gereğini yerine getirme imkânı kalmadığını idrak ederek çok büyük bir pişmanlığın azabı içine düşer. A.H.)

203. Feyekulu hel nahnu münzarun;

     (O vakit) derler ki: “Bize ek süre tanınır mı ki?”

204. Efe Bi azâbina yesta’cilun;

     Azabımızın kendilerinde açığa çıkmasını acele mi istiyorlar?

205. Eferaeyte in metta’nahüm siniyn;

     Görüyorsun işte... Onları senelerce çeşitli nimetlerle zevklendirsek,

206. Sümme caehüm ma kânu yu’adun;

     Sonra, uyarıldıkları başlarına gelse...

207. Ma ağnâ anhüm ma kânu yümette’un;

     Sahip olduklarıyla yaşadıkları zevkler, onlara hiçbir yarar sağlamaz!

208. Ve ma ehlekna min karyetin illâ leha münzirun;

     Biz, uyarıcıları gelmemiş hiçbir bölge halkını helâk etmedik.

209. Zikra* ve ma künna zâlimiyn;

     (Önce) hatırlatma olur! Biz haksızlık etmeyiz!

210. Ve ma tenezzelet Bihişşeyatıyn;

     Onu (Kurân’ı) şeytanlar oluşturmadı!

211. Ve ma yenbeğıy lehüm ve ma yestetıy’un;

     Onların işlevine uymaz! (Zaten) buna yetecek kuvvelere de sahip değillerdir!

212. İnnehüm anis sem’ı le ma’zulun;

     Muhakkak ki onlar algılama kapasitesinden yoksundurlar!

213. Fela ted’u meAllâhi ilâhen âhare fetekûne minel mu’azzebiyn;

     O hâlde Allâh (hakikati ortada iken) yanı sıra tanrı kavramına yönelme! Yoksa azabı yaşayacaklardan olursun!

214. Ve enzir aşiyretekel akrebiyn;

     Uyarmaya en yakınlarından başla!

215. Vahfıd cenahake limenit tebeake minel mu’miniyn;

     İman edenlerden sana tâbi olanları kanadının altına al!

216. Fein asavke fekul inniy beriyün mimma ta’melun;

     Eğer sana âsi olurlar ise de ki: “Ben yaptıklarınızdan berîyim!”

217. Ve tevekkel alel ‘Aziyzir Rahıym;

     (Hakikatin olan Esmâ mertebesine) Aziyz Rahıym’e tevekkül et!

218. Elleziy yerake hıyne tekum;

     Ki O, işlevine kalktığında seni görür...

219. Ve tekallübeke fiys sacidiyn;

     Secde edenler içinde yer aldığını da!

220. İnneHU HUves Semiy’ul ‘Aliym;

     Muhakkak ki O, “HÛ”; Semi’’dir, Aliym’dir.

221. Hel ünebbiüküm alâ men tenezzelüş şeyatıyn;

     Şeytanların kime indiğini size haber vereyim mi?

222. Tenezzelü alâ külli effakin esiym;

     Kendini aldatan vebal sahibini etkilerler!

223. Yülkunes sem’a ve ekseruhüm kâzibun;

     Kendilerini aldatanlar, (şeytanlara - bilinçteki aldatıcı fikirlere) kulak verirler ve onların ekseriyeti yalancıdırlar.

224. Veş şu’arâü yettebi’uhümül ğavun;

     Şairler (şiirlerle duygusallığı tahrik ederek, insanları tanrı edindiklerine tapınmaya yönlendirenler); onlara hakikatten sapanlar tâbi olur.

225. Elem tera ennehüm fiy külli vadin yehiymun;

     Görmez misin ki onlar hayal - evham dünyalarında yaşarlar!

226. Ve ennehüm yekulune ma lâ yef’alun;

     Muhakkak ki onlar yapmayacakları şeyleri söylerler!

227. İllelleziyne amenû ve amilus salihati ve zekerullahe kesiyren ventesaru min ba’di ma zulimu* ve seya’lemülleziyne zalemu eyye münkalebin yenkalibun;

     Ancak (hakikate) iman edenler ve imanın gereğini uygulayanlar, Allâh’ı çok zikredenler ve zulme uğradıktan sonra zafere ulaşanlar müstesna... (Nefslerine) zulmedenler, yakında hangi dönüşüme uğrayacaklarını kavrayacaklar (ama iş işten geçmiş olacak)!