AÇIKLAMA:

 

Şu’arâ Sûresi: 214, esbâb-ı nüzûl meşhûr rivayetlerinde Tebbet Sûresi’nden önceye yerleştirilir...

Özetle, “Bu âyetin inzâli üzerine Hz. Rasûlullâh (s.a.v.)'in Safâ tepesine çıkarak boy boy Kureyşlileri çağırıp onları uyarması ve Ebû Leheb'in de: ‘Kahrolasıca bizi bunun için mi topladın’ demesi üzerine Mesed (Tebbet) Sûresi nâzil oldu”, gibi...

Kaynak tertiplerdeki gibi Tebbet (mesed) Sûresi ilk 5’e yerleştirildiğinde, Şu’arâ Sûresi âyeti oraya pek uygun görünmüyor!.. Zira başka açıklamaları da gerektiren bir muhteva var burada...!

Şu’arâ: 214, öncesi 213 ve sonrası 215-220’den kopmaz bir bağlama ve hatta rivayete haizdir!..

 

213-) Fela ted’u meAllâhi ilâhen âhare fetekûne minel mu’azzebiyn;

O hâlde Allâh (hakikati ortada iken) yanı sıra tanrı kavramına yönelme! Yoksa azabı yaşayacaklardan olursun!

214-) Ve enzir aşiyretekel akrebiyn;

Uyarmaya en yakınlarından başla!

215-) Vahfıd cenahake limenit tebeake minel mu’miniyn;

İman edenlerden sana tâbi olanları kanadının altına al!

216-) Fein asavke fekul inniy beriyün mimma ta’melun;

Eğer sana âsi olurlar ise de ki: “Ben yaptıklarınızdan berîyim!”

217-) Ve tevekkel alel ‘Aziyzir Rahıym;

(Hakikatin olan Esmâ mertebesine) Aziyz Rahıym’e tevekkül et!

218-) Elleziy yerake hıyne tekum;

Ki O, işlevine kalktığında seni görür...

219-) Ve tekallübeke fiys sacidiyn;

Secde edenler içinde yer aldığını da!

220-) İnneHU HUves Semiy’ul ‘Aliym;

Muhakkak ki O, “HÛ”; Semi’dir, Aliym’dir.